Classicism and hero of the sun

Bu makalede Türk Edebiyatının XIII. ile XIX. yüzyılları arası için kullanılan adlandırmalardan “Klasik” sözcüğü üzerinde durulup bu dönem edebiyatımızın “klasik oluşuna” seçilen örnek beyitlerle yakından bakılacaktır. beyitler, 18. Yüzyıl Divan şairi Yahya Nazîm’in Kırım Hânı I. Selim Giray adına kaleme aldığı şiirlere aittir. Klasik kavramı nedir, klasik eser neye denir, klasikleri var mıdır soruları hakkında değerlendirmeler yapılmış ancak hala tartışılmaya devam edeceği yönünde bir sonuca ulaşılmıştır. çalışmada Klasisizme dair söylenenler kısaca hatırlanıp doktrinin ve en önemli figürü “güneş kahramanı miti” nin oluşumu durulacaktır. Klasisizmin oluşumu, bütün unsurlarını Neolitik çağa götüren sosyal antropolojik bağlamda yaklaşımla izaha çalışılacaktır. İnsanın yerleşik hayata intibakı esnasında anatanrıça tapımından, ataerkil/güneş tapımına geçilmiştir. Değişen “doğa imgesi” yle toprağa kadına temsiller yerini güneş erile ait sembol anlamlara bırakmıştır. süreçte kültüründen ataerkil kültüre geçişi sağlayan kişi ise kahramanıdır. Anatanrıça semiyosferinden (işaretler evreni) semiyosfere geçişte ayrıştırma, seçicilik, akılcılık, hiyerarşi, ulvîlik gibi değerler “kültür” ün icadına kentlerin, medeniyetlerin oluşumuna yol açmıştır. Kaostan kozmosa geçiş; düşünüşü, duyuşu, ilahî olanı işaretler evrenini değiştirmiştir. Bütün değişim dönüşümün merkezi, bereketli hilal adı verilen bölgedir. Bunu izah ederken dinler tarihi, arkeoloji, antropoloji, mitoloji sahalara sonuç tespitlerden istifade edilmiştir.