Examining the Paternal Function in Obsessional Structure from Lacanian Perspective

Freud’un (2010/1925) Olumsuzlama (Negation) makalesinden yola çıkarak üç temel ruhsal yapıyı (psikotik, pervert/sapkın ve nevrotik) olumsuzlamanın biçimi olarak yorumlayan Lacan, bu yapıları baba işlevi (paternal function) üzerinden açıklamıştır. Ruhsal yapının oluşumunun ödipal ilişkilere dayandığını ilişkilerin, öznenin işleviyle olan ilişkisinin bir temsili olduğunu böylece fallus olmaktan sahibi olmaya geçiş dinamiğinin gerçekleştiğini belirtmiştir. Bu noktada gerçek, imgesel simgesel ayrımları üzerinde durarak süreçte devreye giren figürünün belirten babanın yapısal girmesinin ise tamamen veya dil fallik gösterenin (phallic signifier) etkisiyle gösteren etkisinin, ifade etmiştir. nesne ilişkileri seminerinde, obsesyonel L şeması karşılık (imaginary reciprocity) kavramını kullanarak açıklamış obsesifin düzeyde kendisi için önemli konumundaki anne ile özdeşleştiğini Lacan’a göre, Başka’nın arzusunu reddeden obsesif aynı zamanda kastrasyonunu reddetmiş olur. Böylece şemasında özdeşleşimi eksende figürü gerçekleşir. Obsesyonel yapıdaki bilinçdışı özne Başka’yı korumak konumlandığı yerde seyirci konumundadır. Dolayısıyla, nesneyle fantazmatik düzenleyicisi fallusun yeniden konumlanabilmesi, değil; yoluyla sağlanabilecektir. çalışmada, Lacan’ın yapı hakkındaki görüşleri ilgili literatür çerçevesinde ele alınmış yapılanması olduğu düşünülen N. Bey vakası, ilişkisi bağlamında incelenerek tartışılmıştır.