بررسی دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم ‏پزشکی گیلان در خصوص ارتباط بین نحوه ی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی با ‏اضطراب دانشجویان سال ۸۶-۱۳۸۵‏

مقدمه: چگونگی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی پرستاری و ارتباط آنها با دانشجویان، ممکن است به طور مثبت و یا منفی بر اضطراب و ‏متعاقباً یادگیری و عملکرد دانشجویان تاثیر بگذارد.‏ هدف: هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین نحوه ی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی با اضطراب دانشجویان از دیدگاه دانشجویان ‏پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بوده است.‏ مواد و روشها: در این پژوهش 171 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان که به کارآموزی اشتغال داشتند، به روش ‏سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات فردی، بررسی رفتارهای آموزش بالینی و ‏پرسشنامه اضطراب آشکار اشپیلبرگر بود که توسط واحدهای مورد پژوهش در محیط های کارآموزی تکمیل گردید.‏ نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط معکوس و معنی دار بین رفتارهای آموزش فردی(0001/0‏p<‎‏ و 63/0-‏r=‎‏) و رفتارهای ‏آموزش حرفه ای(0001/0‏p<‎‏ و 47/0-‏r=‎‏) اساتید بالینی با اضطراب آشکار دانشجویان وجود دارد به نحوی که با قوی تر شدن رفتارهای ‏آموزشی اساتید، اضطراب دانشجویان کاهش می یابد.‏ نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، اساتید بالینی پرستاری باید هوشیار باشند که رفتارهای آموزشی آنها به دانشجویان در ‏کنترل اضطراب خود در محیط بالینی کمک می نماید.‏