تاثیر ملاقات حمایتی منظم مراقبین خانوادگی بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش icu

زمینه و هدف: ملاقات حمایتی یکی از نیازهای اساسی بیماران در بخش های مراقبت ویژه است؛ با این حال هنوز شواهد کافی به منظور نشان دادن تاثیر ملاقات حمایتی منظم بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران وجود ندارد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر ملاقات حمایتی منظم مراقبین خانوادگی بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش icu انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر یک کارآزمایی بالینی می باشد که جامعه آماری آن را بیماران غیرونتیله مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش مراقبت ویژه و مراقبین خانوادگی آنان در دو بیمارستان شهرهای گناباد و قاین در سال 1392 تشکیل دادند. 68 بیمار به روش دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. مراقبین خانوادگی در گروه مداخله آموزش های لازم را در رابطه با چگونگی ملاقات و مراقبت های مورد انتظار، قبل از مداخله دریافت کردند و طی شش روز و هر روز دو بار به طور منظم به کار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه بررسی ویژگی های فردی، دستگاه مانیتورینگ و فرم پژوهشگر ساخته ثبت شاخص های فیزیولوژیک قلبی بود. شاخص های فیزیولوژیک هر دو گروه، قبل، حین و بعد از ملاقات ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های دقیق فیشر، تی مستقل، آنالیز اندازه های مکرر و تحلیل کوواریانس تحت نرم افزار آماری 20spss  انجام شد. یافته ها: طبق نتایج، با کنترل اثر مخدوش کنندگی سن، میانگین فشار سیستولیک (0/01 = p)، فشار متوسط شریانی (0/005 = p)، تعداد تنفس (0/02 = p) و تعداد ضربان قلب (0/04 = p) بیماران از روز اول بستری تا روز ششم بعد از ملاقات در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد ملاقات حمایتی منظم مراقبین خانوادگی می تواند باعث تعدیل شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی شود. پیشنهاد می گردد مدیران بخش های مراقبت های ویژه، تمهیدات لازم را به منظور ملاقات حمایتی خانواده های بیماران فراهم نمایند.