نقش سلامت روان بر عملکرد تحصیلی دانشجویان، با میانجیگری انگیزش پیشرفت تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش سلامت روان بر عملکرد تحصیلی دانشجویان، با میانجیگری انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و طرح پژوهش، همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری 4020 دانشجوی دانشگاه بیرجند بود. با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری طبقه ای 351 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه های سلامت روان (گلدبرگ، 1972) و انگیزش پیشرفت تحصیلی (حسینی و همکاران، 1387) و معدل نمرات تحصیلی برای گردآوری داده ها استفاده شد. تحلیل همبستگی نشان داد که سلامت روان با انگیزش پیشرفت تحصیلی، انگیزش پیشرفت با عملکرد تحصیلی و همچنین افسردگی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری داشته اند (01/0p<). مدل یابی معادلات ساختاری سلامت روان، انگیزش پیشرفت تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانشجویان براساس شاخص های برازش الگو تأیید شد و همچنین رفتارها نشان داد که سلامت روان بر انگیزش پیشرفت تحصیلی تأثیرگذار بوده است (62/0=γ). انگیزش پیشرفت تحصیلی نیز بر عملکرد تحصیلی مؤثر بوده است (44/0= β). در نهایت، سلامت روان با میانجیگری انگیزش پیشرفت تحصیلی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان تأثیر داشته است (51/0=γ).