روش شناسی مدل های تحلیل تصمیم گیری چند معیاره

در دهه های اخیر با دستیابی به تجهیزات محاسباتی و سیستم های تصمیم گیری توانمند، امکان انتخاب دقیق تر گزینه ها، تحلیل مشخصه های کمی و کیفی موثر و بررسی اثرات متقابل آنها بر هم فراهم شده است. امروزه با شدت گرفتن مباحث مربوط به تصمیم گیری های چند معیاره و از طرفی دیگر، گرایش روز افزون به سمت علوم میان رشته ای و استفاده از نظریات گروه ها و تخصص های مختلف در حل مسائل پیچیده، لزوم توجه به تکنیک های تحلیل تصمیم گیری و بهره گیری از آنها در حل مسائل پیچیده موجود در زمینه معماری و از جمله مدیریت و هدایت پایدار پروژه های مرمتی بناهای تاریخی از اهمیت بالایی برخوردار گردیده و به نظر می رسد کلید بسیاری از مشکلات در حل مسائل مربوط به معماری، مرمت و بازبکارگیری مجدد بناهای تاریخی باشد. فرآیند ارزیابی و انتخاب راه حل ها، روش ها و گزینه های مناسب در پروژه های ساختمانی و معماری، به دلیل دخالت گروه های مختلف تصمیم گیر و همچنین وجود روابط متقابل میان ساختمان، فناوری و محیط پیرامونیشان (اجتماع، بستر، محیط زیست و ...) فرآیندی است پیچیده و نیاز به بررسی نظریات متفاوت و گاهاً متضاد صاحب نظران، در نظر گرفتن عوامل معتدد و پیچیده کمی و کیفی و بررسی روابط متقابل میان آنها دارد. لذا، به جهت میان رشته بودن معماری و مرمت بناهای تاریخی، اکثر پروژه های مرمت و احیا تحت تأثیر نظریات متخصصین و عوامل کمی و کیفی مختلف قرار دارند، که عموماً این عوامل با یکدیگر در تعارض هستند. اشتباه و عدم دقت در تصمیم سازی مستلزم پرداخت هزینه خطا و بعضاً جبران ناپذیر است. برای پیشگیری از خطا در تصمیم سازی و پرداخت هزینه های گزاف آن، نیاز به استفاده از تکنیک های قوی در این زمینه می باشد. از اینرو، تحقیق حاضر با هدف شناسایی تکنیک های مختلف، دسته بندی و در نظر گرفتن معیارهای مختلف کمی و کیفی موثر و روش شناسی انواع تکنیک های تحلیل تصمیم گیری چند معیاره به منظور بررسی و مدیریت پایدار پروژه های مرمتی و باز بکارگیری سازگار بناهای تاریخی ایران معرفی می گردد. در این پژوهش، انواع مدل های تصمیم گیری چند معیاره بررسی گردیده و حوزه کاربرد هر یک مشخص می شود. نتایج مورد انتظار از تحقیق حاضر عبارتند از: بررسی ویژگی ها و تفاوت های میان مشخصه های کمی و کیفی، تحلیل انواع محیط های تصمیم گیری، دسته بندی انواع روش های تحلیل تصمیم، بر اساس متدولوژی و ویژگی های ذاتی هر یک، تعیین حوزه های کاربرد آنها و نهایتاً ارائه مدلی به منظور انتخاب تکنیک های مناسب در طی فرآیند پروژه های تحقیقاتی می باشد. در این پژوهش، مدل سازی با استفاده از روش های ارزیابی تلفیقی معیارهای کمی و کیفی، که خود متکی بر مدل ها و تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره است انجام می پذیرد.