آنتی‌بادی‌های ضد آنتی‌ژن‌های سازگاری بافتی در زنان اهداءکننده خون با و بدون سابقه سقط

مقدمه: آنتی‌بادی‌های ضد آنتی‌ژن‌های سازگاری بافتی (HLA) طی آلوایمونیزاسیون به دنبال انتقال خون، حاملگی و یا پیوند اعضاء تولید می‌شوند. این آنتی‌بادی‌ها در سقط دخالت دارند و در افراد سالم غیرآلوایمونیزه نیز گزارش شده‌اند. آنتی‌بادی‌های ضد HLA منجر به برخی عوارض انتقال خون می‌شوند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی آنتی‌بادی‌های مذکور در اهداءکنندگان خون با تمرکز بر زنان (با و بدون سابقه حاملگی و سقط قبلی) انجام شد. روش‌کار: در این مطالعه توصیفی که در سال 1395 انجام شد، 214 فرد اهداء‌کننده خون مراجعه‌کننده به مرکز انتقال خون تبریز در محدوه سنی 62-18 سال شامل 57 زن (6/26%) با محدوده سنی 59-23 سال (با میانگین سن 3/9±7/38) و 157 مرد (4/73%) با محدوده سنی 62-18 سال (با میانگین سن 7/9±2/36 سال) مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی آنتی‌بادی‌های ضدگلبول‌های سفید با استفاده از آزمایش PRA به‌روش لنفوسایتوتوکسیسیتی با کمپلمان (CDC) مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، تعداد حاملگی و سقط در زنان در فرم اطلاعاتی یادداشت شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های کای دو و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: 23 نفر (75/10%) شامل 22 زن (8 نفر بدون و 14 نفر دارای سابقه حاملگی و سقط) و یک مرد، واکنش مثبت PRA داشته و سایر افراد منفی بودند. فراوانی موارد مثبت PRA در زنان بیشتر بود (0001/0p<). این آنتی‌بادی‌ها در زنان با سابقه قبلی حاملگی با تعداد حاملگی ارتباطی نداشتند، اما وفور آنتی‌بادی HLA و شدت واکنش مثبت PRA در دو گروه زنان با سابقه و بدون سابقه سقط اختلاف معناداری داشت (001/0p<) و با تعداد سقط نیز ارتباط داشت (0001/0p<، 52/0=r). نتیجه‌گیری: تعداد سقط‌ بر حساس شدن و یا ایمونیزاسیون طی حاملگی اثر دارد. با افزایش تعداد سقط، احتمال ایمونیزاسیون بیشتر می‌شود. این آنتی‌بادی‌ها در زنان سالم بدون سابقه حاملگی و مردان نیز مشاهده شد. تصمیم به ارزیابی پلاسمای مردان و زنان بدون سابقه قبلی حاملگی، قبل از تزریق نیاز به مطالعات سود و صرفه دارد.