اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر امید به زندگی و بهزیستی معنوی دانشجویان سوگ‌دیده

در ادبیات تروما و ضربۀ روانی‌، مباحث زیادی دربارۀ سوگ و سوگواری مطرح شده است. در صورت طولانی شدن مدت سوگواری، مداخله و در‌مان افراد سوگ‌دیده ضروری به نظر می‌رسد که در این راستا، پژوهش حاضربا هدف اثربخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر امید به زندگی و بهزیستی معنوی دانشجویان سوگ‌دیده انجام شد. پژوهش حاضرکاربردی و از نوع شبه آزمایشی وطرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون باگروه کنترل بود. جامعۀ آماری این پژوهش دانشجویان سوگ‌دیده دانشگاه محقق اردبیلی سال94-1393بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 30 دانشجوی سوگ‌دیده انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، گروه آزمایش در جلسات درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر امید به زندگی و بهزیستی معنوی شرکت کردند. در این پژوهش، از پرسشنامة امیدواری اسنایدر و پرسشنامۀ بهزیستی معنوی به‌عنوان پیش‌آزمون- پس‌آزمون استفاده شد و داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کو‌واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل داده‌ها حاکی از آن بود که درمان شناختی- رفتاری گروهی بر افزایش امیدواری و بهزیستی معنوی اثربخش است و بین دو گروه تفاوت معناداری وجود داشته است. با توجه به نتایج این پژوهش گروه درمانی شناختی رفتاری امیدواری و بهزیستی معنوی دانشجویان سوگ‌دیده را افزایش می‌دهد.