اثر محافظتی جلبک اسپیرولینا (آرترواسپیرا پلاتنسیس) بر لقاح آزمایشگاهی و رشد جنین در موش‌های ماده دریافت‌کننده سیکلوفسفامید

زمینه و هدف: سیکلوفسفامید که به‌طور رایج به‌عنوان داروی ضد سرطان مورداستفاده قرار می­گیرد، باعث آسیب به بافت تخمدان و ناباروری می­شود. این مطالعه باهدف ارزیابی اثرات محافظتی داروی جلبک اسپیرولینا بر روی لقاح آزمایشگاهی و رشد جنین‌های حاصل از لقاح آزمایشگاهی در موش‌های دریافت‌کننده سیکلوفسفامید طراحی شد. مواد و روش‌ها: 40 موش سفید کوچک آزمایشگاهی ماده بالغ به 8 گروه تقسیم شدند. گروه اول به‌عنوان گروه کنترل در نظـر گرفتـه شـد. گروه­های دوم تا چهارم، اسپیرولینا را به ترتیب به میزان 200، 400 و 800 میلی‌گرم/کیلوگرم به‌صورت خوراکی به مدت 28 روز دریافت کردند. گروه پنجم سیکلوفسفامید را به میزان 150 میلی‌گرم/کیلوگرم به‌صورت تک‌دوز و داخل صفاقی دریافت نمود. گروه­های ششم تا هشتم سیکلوفسفامید را همراه با اسپیرولینا با سه دوز ذکرشده دریافت کردند. پس از 28 روز، لقاح آزمایشگاهی و رشد جنین­ها در تمامی حیوانات مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در گروه­های دریافت‌کننده اسپیرولینا با دوزهای 200 و 400 میلی‌گرم/کیلوگرم همراه با سیکلوفسفامید در مقایسه با گروهی که فقط سیکلوفسفامید دریافت کرده بودند، تعداد اووسیت‌ها، درصد لقاح، جنین­های دوسلولی، بلاستوسیست­ها و جنین‌های هچ شده افزایش‌یافته که این افزایش در میزان درصد لقاح و جنین­های دوسلولی معنی‌داری بوده (05/0P<) ولی اسپیرولینا در دوز 800 میلی‌گرم/کیلوگرم، قادر به جبران آسیب­های ناشی از سیکلوفسفامید نبود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، اسپیرولینا دارای اثر محافظتی در برابر سمیت ناشی از سیکلوفسفامید بر لقاح و تولید جنین‌های دوسلولی در محیط آزمایشگاهی است.