اثر مهارگر اختصاصی p110 در سلول‌های لوسمی لنفوبلاستیک حاد

چکیده سابقه و هدف اختلال در مسیر PI3K در لوسمی لنفوبلاستیک حاد(ALL) همراه با نقش مهم آن در ایجاد مقاومت به داروهای شیمی درمانی، باعث شده است که استفاده از مهارگران PI3K در درمان ALL اهمیت به سزایی پیدا کند. بر این اساس، بر آن شدیم تا اثر مهارگر اختصاصی ایزوفرم p110δ (GS-1101) را در سلول­های لوسمی لنفوبلاستیک حاد Nalm-6 بررسی کنیم. مواد و روش‌ها در یک مطالعه تجربی، به­ منظور بررسی اثرات سایتوتوکسیک و آنتی­پرو­لیفراتیو GS-1101، پس از تیمار سلول­های Nalm-6 با غلظت‌های مختلف این مهارکننده، فعالیت متابولیک، تعداد و توزیع سلول­ها در چرخه سلولی توسط آزمون­های­  MTT، تریپان‌بلو و فلوسایتومتری بررسی گردید. در نهایت، جهت ارزیابی میزان تغییر در بیان ژن­های کنترل کننده چرخه سلولی، پروآپوپتوتیک و آنتی­آپوپتوتیک، آزمایش Rq-PCR انجام شد. یافته‌ها نتایج نشان دادند که GS-1101 نه تنها می­تواند تعداد سلول­های Nalm-6 را کاهش دهد(از 105 * 24 عدد سلول در گروه کنترل در زمان 48 ساعت به 103 * 986 عدد در گروه تیمار شده با دوز 50 میکرومولار از مهارکننده)­؛ بلکه قادر است فعالیت متابولیک این سلول­ها را نیز مهار نماید. هم چنین احتمالاً این دارو از طریق افزایش بیان mRNA ژن p21 ، از پیشرفت چرخه سلولی در مرحله G1 جلوگیری می­نماید. از سوی دیگر، افزایش بیان ژن پروآپوپتوتیک Bax و تجمع سلول­ها در مرحله sub-G1 متعاقب تیمار با این دارو، نشانگر القای آپوپتوز در سلول­های Nalm-6 می­باشد. نتیجه گیری GS-1101 دارای اثرات آپوپتوتیک و آنتی‌پرولیفراتیو در سلول­های Nalm-6 است و این اثرات به ­واسطه توقف چرخه­ سلولی، افزایش­ بیان ژن­های p21 و پروآپوپتوتیک اعمال می­شود.