بررسی امکان تعدیل سال آوری نارنگی سیاهو با استفاده از تغییر زمان محلول‌پاشی نیتروژن و زمان برداشت در حاجی‌آباد (هرمزگان)

سال‌آوری یک پدیده رایج در بیشتر درختان میوه است و روی ثبات بازده اقتصادی تولیدکننده تأثیرگذار است. مشکل تناوب باردهی نارنگی سیاهو، مهمترین مشکلی است که این رقم با آن مواجه است. به منظور بررسی امکان کاهش این ناهنجاری با کمک تیمارهای مدیریت زمان‌های مصرف نیتروژن و همچنین زمان­های مختلف برداشت میوه، پژوهش حاضر به مدت پنج سال بر روی 36 اصله درخت بالغ نارنگی سیاهو در منطقه فارغان حاجی آباد استان هرمزگان انجام شد. نتایج نشان داد که نوسانات عملکرد و به عبارت دیگر سال‌آوری در سال‌های ابتدایی آزمایش بیشتر و سپس این نوسانات در سال­های انتهایی کمتر شد. کم شدن نوسانات عملکرد در سال‌های انتهایی آزمایش برای هر زمان محلول‌پاشی مشاهده شد، اما بیشترین کاهش نوسان عملکرد برای زمان محلول‌پاشی اوره در آبانماه مشاهده گردید. بررسی شاخص سال‌آوری (دامنه آن بین صفر و یک) نیز نشان داد که محلول‌پاشی نیتروژن در آبان ماه سبب کمترین شاخص سال‌آوری نسبت به دو زمان دیگر محلول‌پاشی گردید. به طوری که مقدار شاخص سال‌آوری در این زمان محلولپاشی تقربیاً نصف شاخص سال‌آوری محاسبه شده برای محلول‌پاشی آذر ماه( 062/0 در مقایسه با 113/0) و حدود یک سوم شاخص سال‌آوری برای دیماه (062/0 در مقایسه با 160/0) بود. زمان برداشت تأثیر قابل ملاحظه ای بر شاخص سال آوری نداشت. برای کاهش سال آوری در نارنگی سیاهو بهترین زمان محلول­پاشی نیتروژن، آبانماه توصیه می­گردد.