بررسی تأثیر صنعتی شدن بر کیفیت محیط زیست در ایران با تأکید بر نقش تعدیل‌کننده سرمایه اجتماعی(رهیافت فیلتر کالمن)

آثار و تبعات زیست‌محیطی، از مهم‌ترین دغدغه‌های معطوف به صنعتی شدن به شمار رفته و ازاین‌رو جستجوی راهکارهای لازم برای کنترل چنین تبعاتی دارای اهمیت زیادی است. مبتنی بر تجارب جدید موجود در زمینه مدیریت مسائل زیست‌محیطی، سرمایه اجتماعی می‌تواند با تقویت همسویی و هم‌افزایی سیاست‌ها و اقدامات زیست‌محیطی ، نقش قابل‌ملاحظه‌ای را در کنترل ابعاد زیست‌محیطی معطوف به صنعتی شدن ایفا نماید. در این مقاله سعی شده است نقش سرمایه اجتماعی در کنترل تبعات زیست‌محیطی حاصل از فرآیند صنعتی شدن در ایران با استفاده از داده‌های دوره زمانی 1359 تا 1394 مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور با استفاده از رهیافت کالمن فیلتر روند تغییرات اثرگذاری صنعتی شدن بر محیط زیست در ایران برآورد شده است. همچنین با استفاده از روش همگرایی یوهانسون، تأثیر سرمایه اجتماعی بر شدت اثرگذاری صنعتی شدن بر محیط زیست مورد آزمون و تحلیل قرار گرفته است. یافته‌ها حاکی از آن است که در بلندمدت، ارتباط منفی معنی‌دار بین سرمایه اجتماعی و میزان تأثیر صنعتی شدن بر محیط زیست در ایران برقرار است. لذا استنباط می‌شود که روند فرسایشی و در حال کاهش سرمایه اجتماعی در ایران، اثرات منفی صنعتی شدن را بر محیط زیست تشدید نموده است