بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام در نوزادان سالم رسیده و نارس

چکیده مقدمه: چون الکتروکاردیوگرافی در کنار سایر کارهای تشخیصی در بیماری‌های قلبی مادرزادی کاربرد دارد، تشخیص الگوهای طبیعی الکتروکاردیوگرام در نوزادان، امکان بیمار یابی را تسهیل می‌کند. از طرفی الگوهای الکتروکاردیوگرام نوزادان رسیده و نارس به دلیل تغییرات مراحل مختلف رشد تفاوت‌هایی دارند. هدف: چون تاکنون مطالعه‌ای در مورد الکتروکاردیوگرام نوزادان نارس و رسیده در مرکز ما انجام نشده بود بر آن شدیم تا الگوی نوار قلب این نوزادان را با هم مقایسه کرده و تفاوت های آنها را با سایر مراکز دنیا بررسی کنیم. مواد و روش‌ها: در سال 1381 از 30 نوزاد رسیده (سن جنینی بالاتر یا مساوی 38 هفته) و 30 نوزاد نارس (سن جنینی کمتر از 38 هفته) که در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بدنیا آمده بودند و سن آنها بین 24 تا 96 ساعت بود، الکتروکاردیوگرام کامل (12 اشتقاق) در حالت خوابیده به پشت و نیز در زمانی که نوزاد آرام و هوشیار بود توسط فردی واحد گرفته شد. کلیه نوزادان از نظر وجود بیماری‌های زمینه‌ای که ممکن بود در الکتروکاردیوگرام تاثیر بگذارد به طور کامل بررسی شدند. همه الکتروکاردیوگرام ها از نظر سرعت ضربان قلب، محور الکتریکی، ولتاژ و عرض موج‌های P و R بررسی و مقایسه شدند. مقایسه آماری با نرم افزار SPSS و به روش fisher exact انجام شد. نتـایج: محور الکتریکی قلب در نوزادان رسیده به سمت راست و در نوزادان نارس به سمت چپ منحرف بود(P< 0.05). عرض موج P و موج QRS هر دو در نوزادان رسیده به نسبت نوزادان نارس بیشتر (P< 0.05) و ولتاژ موج P در نوزادان نارس بیش از نوزادان رسیده بود. (P< 0.05). بین ولتاژ موج R در کمپلکس QRS در دو گروه نوزادان رسیده و نارس تفاوت معنی دار بدست نیامد. نتیجه‌گیری: الکتروکاردیوگرام نوزادان نارس از نظر محور الکتریکی قلب و ولتاژ موج P با الکتروکاردیوگرام نوزادان رسیده تفاوت دارد.