بررسی درجه انطباق رفتار مدیران در دانشگاه فردوسی مشهد با شاخص‌های چهارگانه رهبری تحولی و رابطه آن با بهسازی کارکنان 

تاریخ دریافت: 01/08/1389 تاریخ پذیرش: 07/03/1391 چکیده   هدفِ این تحقیق بررسی رابطه سبک رهبری تحولی مدیران دانشگاه با بهسازی کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد بود. در این مطالعه که با روش تحقیق آمیخته انجام شد، نمونه تحقیق از میان کارکنان رسمی و قرارداد مشخص دانشگاه، به روش سرشماری و برابر با یک­صد و هشتاد نفر برای پاسخ به پرسشنامه‌ها و به روش هدفمند برابر با 12 نفر برای شرکت در مصاحبه انتخاب شد. داده‌هایی که در تأمین سؤالات تعیین همبستگی بین متغیرها مورد نیاز بود از طریق دو پرسشنامه سنجش سبک رهبری تحولی بس و اولیو (1985) و پرسشنامه محقق ساخته بهسازی کارکنان بر اساس مدل مک‌لگان (1989) به دست آمد. داده‌های غیر‌کمی به کمک مصاحبه نیمه ساخت‌یافته حاصل شد. جهت پاسخ به سؤالات اصلی و فرعی از آزمون‌های آماری مقایسه میانگین با یک ارزش ثابت، مقایسه دو میانگین مستقل، همبستگی پیرسون و معنی‌داری، تحلیل واریانس یک‌راهه و رگرسیون چند‌گانه استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزارspss، انجام گرفت. داده‌های به دست آمده از مصاحبه نیز بعد از داده‌های هر جدول به منظور نشان دادن درجه انطباق یافته‌های کمی با نگاه کارکنان نسبت به رفتار رهبری مدیران دانشگاه ارائه شد و ضمناً در تفسیرهای قسمت نتیجه‌گیری و بحث مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌های تحقیق نشان داد که: 1) رفتار مدیران دانشگاه از لحاظ انطباق با شاخص‌های رهبری تحولی از حد متوسط بالاتر است؛ 2) وضعیت بهسازی کارکنان دانشگاه بر اساس مدل مک‌لگان از حد متوسط بالاتر است؛ 3) بین میزان انطباق رفتار مدیران با شاخص‌های رهبری تحولی و میزان بهسازی کارکنان آنان در دانشگاه فردوسی مشهد رابطه مستقیم و معنی‌دار وجود دارد؛ و 4) بهسازی کارکنان (بر اساس نمره کل به دست آمده از مدل مک‌لگان) از طریق رفتار منطبق با شاخص‌های رهبری تحولی مدیران دانشگاه فردوسی مشهد قابل پیش‌بینی نیست.