بررسی زمان، شدت و تغییرات آناتومیکی مرگ جوانه‌ (Bud necrosis) در مرحله رشد و نموی انگور رقم عسکری

مرگ جوانه اولیه (Primary bud necrosis) یک ناهنجاری فیزیولوژیکی است که موجب کاهش عملکرد در تاکستان‌ها می‌گردد. پژوهش حاضر به منظور تعیین زمان و شدت بروز مرگ جوانه و مطالعه تغییرات آناتومیکی در جوانه‌های در حال تکامل انگور در تاک‌های میوه‌دار و بی‌میوه رقم عسکری انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل تیمار حذف میوه در 2 سطح (میوه‌دار و بی‌میوه) و فاکتور دوم، زمان نمونه‌برداری در 10 سطح ( از 40 تا 130 روز پس از شکفتن جوانه) بود. به این منظور در فصل رشد، شاخه‌های نمونه از بوته‌های میوه‌دار و بی‌میوه، جمع‌آوری شد. سپس با برش عرضی و به کمک میکروسکوپ دیجیتالی نسبت به تعیین درصد جوانه‌های دارای نشانه بافت مردگی و سالم اقدام شد. نتایج نشان داد که اثر تیمار حذف میوه، تاریخ نمونه‌برداری و برهمکنش آنها بر درصد مرگ جوانه‌ در سطح احتمال 1% معنی‌دار بود. در هردو بوته میوه‌دار و بی‌میوه، کمترین درصد مرگ جوانه در 40 و 50 روز پس از شکفتن جوانه و بیشترین درصد مرگ جوانه اولیه در 130 روز پس از شکفتن جوانه مشاهده گردید که در بوته بی‌میوه نسبت به بوته میوه‌دار بیشتر بود. همچنین از نظر ظاهری تفاوتی بین جوانه با بافت آسیب دیده و جوانه با بافت سالم مشاهده نگردید و اولین نشانه داخلی از ناهنجاری مرگ جوانه اولیه در منطقه مورد مطالعه در انگور عسکری، از 60 روز پس از شکفتن جوانه آغاز گردید. مشاهده آناتومیکی جوانه نشان داد که نشانه بروز ناهنجاری مرگ جوانه اولیه در محدوده مرکزی جوانه ظاهر و به تدریج در کل جوانه توسعه می‌یابد و جوانه مرکب حاوی جوانه مرده اولیه، روی شاخه باقی مانده و ریزش نمی‌کند.