بررسی نواحی مستعد کشت سویا در استان گلستان با تکیه بر شاخص‌های اقلیمی

سویا (.Glycine max L) در سراسر جهان به‌عنوان یک محصول مهم تجاری کشت می‌شود. بنابراین در یافتن مکان مناسب برای محصولات کشاورزی می‌تواند مزایای اقتصادی را افزایش و پیامد‌های منفی زیست محیطی را کاهش ‌دهد. به‌طور کلی این پژوهش به‌منظور تعیین مناطق مناسب کشت سویا در استان گلستان با تکیه بر عناصر اقلیمی انجام شد. بدین منظور ابتدا نیاز‌های زراعی و متغیر‌های اقلیمی سویا تعیین شدند و مطابق با آن‌ها نقشه‌های مورد نیاز تهیه گردید. شاخص‌های اقلیمی در این مطالعه شامل: حداکثر دما، حداقل دما، دمای متوسط و بارندگی بودند. در این پژوهش از آمارهای 10 سال اخیر پارامتر‌های اقلیمی 25 ایستگاه هواشناسی استان گلستان استفاده گردید. برای استانداردسازی داده‌ها از روش فازی و برای وزن‌دهی به معیارها از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده ‌شده است. در نهایت با استفاده از روش ترکیب خطی وزنی (WLC) در محیط نرم‌افزار IDRISI، نقشه‌ پتانسیل‌ کشت سویا تهیه گردید. سپس پهنه‌بندی اراضی در چهار طبقه بسیار مستعد، مستعد، نیمه‌مستعد و غیرمستعد انجام شد. نتایج نشان داد که، در وزن‌دهی معیارها با روش تحلیل سلسله مراتبی در سویا مقدار بارندگی در دوره رشد 266/0 درصد بیشترین و و حداقل دمای دوره رشد با ضریب 043/0 کمترین ضریب‌ها را کسب کردند. نتایج حاصل از روش ترکیبی خطی وزنی اراضی از لحاظ اقلیمی نشان داد که، 75/34 درصد از اراضی جهت تولید سویا در پهنه‌های بسیار مستعد قرار دارند و عامل محدود کننده کشت این گیاه در استان را می‌توان کاهش میزان بارندگی ذکر نمود.