تأثیر تمرین هوازی و مصرف کورکومین بر علائم بالینی و سطوح سرمی هورمون‌های جنسی در زنان 35-18 سال مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی (PMS)در فاز لوتئال سیکل قاعدگی رخ داده و از شدت کافی برای تداخل با جنبه‌های معمول زندگی برخوردار می‌باشد. استفاده از تمرین هوازی و داروهای گیاهی، از راه‌های مؤثر برای درمان PMS می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر ورزش هوازی و مصرف کورکومین بر ادم و سطوح هورمون‌های استروژن و پروژسترون در افراد مبتلا به PMS انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور در سال 1395 بر روی 40 نفر از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی در تبریز انجام شد. افراد به 4 گروه تمرین، کورکومین، تمرین + کورکومین و دارونما تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به مدت 8 هفته و هفته‌ای 3 جلسه به انجام تمرینات ایروبیک پرداختند و سایر گروه‌ها از 7 روز مانده به عادت ماهانه تا 3 روز اول، روزانه 2 عدد کپسول حاوی 100 میلی‌گرم کورکومین و یا دارونما مصرف کردند. تشخیص سندرم به‌صورت آینده‌نگر و با استفاده از پرسشنامه دیکرسون صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS‌ (نسخه 21) و آزمون­های آماریتوصیفیواستنباطی انجام شد. میزان p کمتر از 05‏/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: تمرین، کورکومین و ترکیب آن دو، اثر معنی‌داری بر ادم ناشی از سندرم پیش از قاعدگی نداشتند (05‏/0p). بهبود علائم رفتاری ناشی از سندرم پیش از قاعدگی، تنها در گروه تمرین و گروه تمرین به همراه کورکومین مشاهده شد (2/0=p). علائم خلقی سندرم پیش از قاعدگی در هر سه گروه مورد مطالعه نسبت به قبل و پس از مداخله بهبود نشان داد (05‏/0>p). همچنین هیچ‌کدام از مداخلات تغییر معنی‌داری را در میزان پروژسترون سرم ایجاد نکردند(05‏/0p). نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و مکمل کورکومین هر دو بر علائم و هورمون‌های سندرم پیش از قاعدگی تأثیر‌گذار می‌باشد، ولی نشانگان سندرم پیش از قاعدگی به یک اندازه تحت تأثیر این دو مداخله قرار نمی‌گیرند. لذا توصیه می­شود جهت کسب نتیجه بهتر از ترکیب تمرین هوازی و کورکومین در زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی استفاده گردد.