تأثیر کاربرد بٌر و سیلیسیوم بر غلظت و توزیع عناصر پر نیاز در اندام‌های مختلف دانهال انبه

سمیّت بٌر یک اختلال تغذیه‌ای است که رشد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک در سراسر دنیا را کاهش می‌دهد. با توجه به خشکسالی‌های اخیر در استان هرمزگان، سمیّت بٌر به مقدار قابل توجهی ‌افزایش یافته ‌است. سمیّت بٌر در خاک و گیاه، اغلب به‌علت فراوانی بٌر در آب آبیاری است که سبب تجمع این عنصر در خاک و در نهایت در گیاه می‌شود. یکی از روش­های عملی برای تعدیل سمیّت بور، کاربرد عناصری همچون سیلیسیوم در محیط رشد گیاه است. در این راستا پژوهشی، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های ‌کامل تصادفی با شش ‌سطح بٌر (0، 5، 10، 20، 40، 80 میلی‌گرم بور در کیلوگرم خاک) از منبعH3BO3  و چهار سطح سیلیسیوم (0، 70، 140، 280 میلی‌گرم سیلیسیوم درکیلوگرم خاک) از منبع Na2Si3O7 در چهار تکرار برروی دانهال‌های انبه در ایستگاه تحقیقات میناب انجام گرفت. هفت‌‌ماه پس از کاشت، دانهال‌ها برداشت و عناصر B, Si, N, P, K, Ca, Mg  در گیاه اندازه­گیری شدند. نتایج نشان‌‌داد میانگین غلظت بٌر در برگ با کاربرد بٌر در بالاترین سطح، 4/2 برابر ساقه و 1/2 برابر ریشه  بود. با افزایش سطوح کاربردی بٌر غلظت نیتروژن در برگ و ریشه به ترتیب 8/11 و 2/4 درصد کاهش و در ساقه 9/6 درصد افزایش داشت. در سطح بالای کاربرد بٌر با افزایش کاربرد سیلیسیوم، غلظت فسفر برگ روند صعودی را نشان داد. غلظت پتاسیم در برگ انبه با افزایش سطوح کاربردی بٌر و سیلیسیوم افزایش نشان داد ولی در ساقه و ریشه روند کاهشی دنبال شد. تأثیر برهمکنش بور و سیلیسیوم در سطوح پایین بٌر بر غلظت کلسیم روندی کاهشی و در سطوح بالای کاربرد بٌر روندی افزایشی داشت؛ درحالی­که تأثیر برهمکنش آنها بر غلظت منیزیم گیاه دارای روندی کاهشی بود. بطور کلی کاربرد بٌر باعث شد غلظت عناصر نیتروژن، فسفر ‌و منیزیم در برگ نهال ‌انبه‌ کاهش و غلظت ‌پتاسیم و کلسیم افزایش‌یابد. اگر چه با کاربرد ‌سیلیسیوم‌ تغییرات چشمگیری مشاهده نشد.