تعیین میزان حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) لیزوزیم و آویشن شیرازی بر باکتری E. coli O157: H7

  مقدمه : به منظور کاهش، جلوگیری از رشد و یا حذف اجرام بیماری‌زا و عوامل فساد مواد غذایی تحقیقات فراوانی در جهت یافتن نگهدارنده‌های طبیعی صورت گرفته‌ و در حال حاضر نیز در حال انجام است.   هدف : این مطالعه به منظور بررسی حداقل غلظت بازدارندگی ( MIC ) لیزوزیم و اسانس آویشن شیرازی بر باکتری E. coli O157 : H7 و همین‌طور تأثیر غلظت‌های تحت بازدارنده‌ی این ترکیبات‌ بر منحنی رشد باکتری فوق انجام گرفته است.   روش مطالعه : در این طرح غلظت‌های مختلف لیزوزیم ( صفر، ۱٢۵، ٢۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم در میلی‌لیتر ) و اسانس آویشن شیرازی ( صفر، ۰۰۵/۰، ۰۱/۰، ۰٢/۰، ۰۴/۰ و ۰۸/۰ درصد ) ‌به صورت تنها و توأم با هم در محیط آبگوشت قلب و مغز جهت تعیین MIC اسانس آویشن شیرازی و لیزوزیم به روش ماکرودایلوشن و میکرودایلوشن و همچنین اثر غلظت‌های تحت بازدارنده‌ی این ترکیبات ‌بر منحنی رشد باکتری E. coli O157 : H7 بررسی شد.   نتایج : میزان حداقل بازدارندگی اسانس در دو روش ۰۴/۰ درصد ب ه دست آمد، در حالی که غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم در میلی‌لیتر لیزوزیم نتوانست مانع رشد باکتری مذکور گردد. همچنین نتایج بررسی اثر ترکیبی نشان داد که بالاترین غلظت لیزوزیم نیز نتوانست میزان MIC محاسبه شده برای اسانس را کاهش دهد. اثر ترکیبی غلظت‌های تحت بازدارنده‌ی اسانس به تنهایی و همراه با لیزوزیم نشان داد که ترکیب این دو با هم باعث افزایش فاز تأخیری و کاهش سرعت رشد باکتری موردنظر شد. نتیجه‌گیری : استفاده توأم لیزوزیم و اسانس باعث کاهش MIC نشد اما ترکیب این دو ماده باعث افزایش فاز تأخیری شده که دارای اهمیت در میکروبیولوژی مواد غذایی است.