مقایسه‌ی اثرات دو نوع فعالیت هوازی تداومی و تناوبی حاد بر غلظت سرمی پپتید ناتریورتیک مغزی و بارکاری میوکارد در مردان غیرفعال

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده­اند که فعالیت حاد ورزشی قادر است غلظت زیست­نشانگرهای قلبی از جمله پپتید ناتریورتیک مغزی(BNP) را افزایش دهد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه­ی اثرات دو نوع فعالیت هوازی تداومی و تناوبی حاد بر غلظت سرمی پپتید ناتریورتیک مغزی و بارکاری میوکارد در مردان غیرفعال بود. روش­ بررسی: 11 مرد غیرفعال سالم با میانگین سنی 9/1±3/22 سال آزمودنی­های این مطالعه­ی نیمه تجربی را تشکیل می­دادند. تحقیق حاضر در یک طرح متقاطع در دو روز جداگانه به فاصله یک هفته از یکدیگر اجرا گردید. آزمودنی­ها در هر جلسه 40 دقیقه فعالیت هوازی تداومی(با شدت60 درصد ضربان قلب ذخیره) و یا تناوبی(با شدت متغیر بین 50 درصد برای 2 دقیقه و 80 درصد برای 1 دقیقه) را بر روی تردمیل انجام دادند. اندازه­گیری متغیرها قبل و بلافاصله بعد از هر جلسه فعالیت انجام شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که غلظت سرمی BNP پس از هر دو نوع فعالیت تغییر معنی­داری نداشت(05/0نتیجه­گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه تفاوتی بین فعالیت تداومی و تناوبی در مقادیر غلظت سرمی BNP وجود نداشت و هر دو نوع فعالیت بارکاری میوکارد یکسانی را اعمال کردند. افزایش غلظت BNP کمتر از حد بالای مرجع برای اختلال عملکرد بطن بود.