مقایسه اثر درمانی پردنیزولون با رژیم توأم پردنیزولون- آسیکلوویر در درمان فلج بل

مقدمه: فلج بل شایعترین بیماری عصب زوج هفتم است. با توجه به یافته‌های اخیر مبنی بر وجود ژنوم ویروس هرپس در اطراف این عصب ، ممکن است درمان ضدویروسی در آن مؤثر باشد. استفاده از آسیکلوویر و کورتیکواستروئید باهم، در درمان این بیماری تحت مطالعه است. هدف: مقایسه اثر درمانی آسیکلوویر و پردنیزولون در مقایسه با فقط پردنیزولون در درمان فلج بل. مواد وروش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی دوکوسور تعداد 65 بیمار مبتلا به فلج بل انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 32 بیمارتحت درمان پردنیزولون قرار گرفتند. دوز آن هفته اول 60 میلی گرم واز هفته دوم هر روز 5 میلی گرم از دارو کم، و سپس قطع می شد. 33 بیمار تحت درمان آسیکلوویر با دوز روزانه 2000 میلی گرم (400 میلی گرم 5 بار در روز) بمدت 5 روز همراه با پردنیزولون با دوز ذکر شده در بالا قرار گرفتند و زمان بهبود کامل در تمام بیماران یاداشت می‌شدند. با استفاده از آزمون t-test و تست فیشر و مجذور کای نتایج به دست آمده در دو گروه تجزیه و تحلیل شد. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS.9 آنالیز شد. نتایج : بهبود نهایی به صورت کامل در دو گروه مورد مطالعه ما تفاوت معنی داری نداشت. ولی زمان طول کشیده برای بهبود در گروهی که‌آسیکلوویر و پردنیزولون دریافت کرده بودند (8/9  7/23)بطور قابل ملاحظه‌ای کمترازگروهی بود که فقط پردنیزولون دریافت‌کرده بودند (8/15  9/36) (P=0.000 1). نتیجه‌گیری : اضافه کردن آسیکلوویر به کورتیکواستروئید در درمان فلج بل در سرعت بهبود مؤثر است ولی بر روی بهبود نهائی اثر قابل ملاحظه‌ای ندارد.