نشانه‌های تردید در نگارش افراد در گروه ایمیلی آموزش زبان انگلیسی

هدف مطالعه حاضر پرده برداشتن از چگونگی کاربرد واژگانی نظیر فکر می‌کنم1 در زبان ایمیل و گروه‌های ایمیلی، و درک تفاوت‌های میان نگارش اینترنتی کاربران بومی و غیر بومی در استفاده از نشانه‌های تردید می‌باشد. به این منظور تعداد 103 پیام الکترونیکی دریافت شده از افراد بومی و غیر بومی در یکی از گروه‌های ایمیلی آموزش زبان انگلیسی مطالعه شده­اند. کاربرد واژه‌ها و افعالی چون فکر می‌کنم، احساس می‌کنم2، می‌دانم3و عباراتی چون این‌طور به نظر می‌رسد4 که در علم زبان‌شناسی کاربردی، نشانه‌های تردید5 نامیده می‌شوند، از چند دهه پیش تا حد زیادی در نوشتار و تا حد کمتری در گفتار، در سبک‌های نگارشی مختلف چون مقالات علمی و پایان‌نامه‌ها مورد توجه زبان‌شناسان قرار گرفته است (لوین، 2005). اما نحوه کاربرد آنها در تعاملات گروه‌های ایمیلی نادیده گرفته شده است و مقاله حاضر به آن می­پردازد. تحلیل داده‌ها نشان می­دهد که تفاوت معنی­داری در میزان استفاده از نشانه‌های تردید در پیام­های کاربران بومی و غیر بومی وجود دارد. مقایسه‌ها، همچنین، نشان‌دهنده تفاوت میان فراوانی استفاده از ابزارهای مختلف نشانه تردید میان افراد بومی و غیر بومی بود، به این ترتیب که کاربران بومی بسیار بیشتر از افراد غیر بومی از عبارات وصفی و اسامی تحدیدی استفاده نموده اند. این در حالی است که نویسندگان غیر بومی بیش از کاربران بومی، افعال تحدیدی و حروف تعیین/ نشانه های عددی / وابسته های اسمی + اسم را برای ابراز تردید به کار برده اند . از سوی دیگر، با اینکه از دید نوع ابزار به کار رفته برای ابراز تردید، تفاوت فاحشی میان ابزارهای استفاده شده در تعاملات اینترنتی و ابزارهای به کار رفته در سایر سبک‌های نگارشی مشاهده نمی­شود، اما تحلیل داده‌ها نشان‌گر تفاوت میان نحوه به کار بردن زیرگروه‌های نشانه تردید در تعاملات اینترنتی و سایر سبک‌های نگارشی است.