نقش خوانش بدنمند از استعاره در دفاع از تلفیق تکاملی گسترش‌یافته

تلفیق تکاملی گسترش‌یافته نظریه‌ای است که پیشنهاد میدهد برای ارائه‌ی تبیین در مورد یافته‌های جدید در زیست‌شناسی تکاملی و نیز افزایش قدرت تبیینی برای یافته‌های موجود، چارچوب‌های مفهومی تلفیق تکاملی نیاز به بازنگری دارند. این بازنگری، گسترش در چارچوب‌های مفهومی تلفیق تکاملی را به دنبال داشته و چارچوب مفهومی مبتنی بر تکامل ژن‌محوری بایستی به چارچوبی تکوین‌محور گسترش ‌یابد؛ اما حامیان تلفیق تکاملی دهه‌های 30 و 40 این نظریه را بی‌نیاز از هرگونه بازنگری دانسته و درخواست برای هرگونه گسترشی در چارچوب‌های مفهومی آن را رد می‌کنند. هر دو نظریه‌ی تلفیقی فعلی و گسترش‌یافته از استعاره‌هایی برای بیان منظور خود بهره می‌برند ازجمله استعاره‌های موسیقی حیات و ژن خودخواه که به ترتیب دو چارچوب مفهومی گسترش‌یافته و تلفیق فعلی را نمایندگی می‌کنند. از سویی دیگر خوانش بدنمند از استعاره استعمال استعاره‌ها را در نظریات علمی به حوزه‌ی اندیشه‌ی دانشمند و چارچوب مفهومی حاکم بر ذهن او مربوط می‌داند. بر این اساس می‌توان استدلالی به سود طرفداران گسترش در تلفیق تکاملی اقامه کرد.