نقش عوامل طبیعی در ناپایداری سکونتگاههای روستایی در منطقه‌ی کوهستانی و پایکوهی زاگرس مطالعه‌ی موردی: روستاهای شهرستان‌های مریوان و سروآباد

عوامل طبیعی همواره در طول تاریخ در استقرار، نوع معیشت و جابجایی جمعیّت‌ها اثر گذار بوده که نمونه‌ی بارز آن را می‌توان در ناپایداری سکونتگاههای روستایی مشاهده کرد این تحقیق با هدف بررسی نقش عوامل طبیعی در ناپایداری سکونتگاهای روستایی در منطقه‌ی کوهستانی و پایکوهی زاگرس(مطالعه موردی: شهرستان‌های مریوان و سروآباد) انجام گرفته در این بررسی از 9 عامل (اقلیم، ارتفاع، شیب، گسل، رودخانه، زمین‌لغزش، لیتولوژی،فرسایش و کاربری اراضی) استفاده شده، لایه‌های این عوامل در محیطARC GIS  تهیه و با استفاده از نرم‌افزارExpert choice وزن‌دهی شده و با اضافه کردن وزن‌هابه مدل AHPدر محیط ARC GIS  و همپوشانی لایه‌ها، روستاهای پایدار، نیمه‌پایدار و ناپایدار مشخص شده است . روش انجام تحقیق  توصیفی- تحلیلی بوده، ابزارهای مورد استفاده نرم‌افزارهایARC GIS   و Expert choice  می‌باشد، نتایج  این تحقیق حاکی از آن است که از 229 سکونتگاه محدوده‌ی مورد مطالعه حدود 24روستا (48/10 درصد) در محدوده‌ی پایدار، 58 روستا (25/32درصد) در محدوده‌ی نیمه‌پایدار و 147 روستا (19/64 درصد) در محدوده‌ی ناپایدار قرار گرفته‌اند. بنابراین منطقه‌ی مورد مطالعه از لحاظ عوامل محیطی- اکولوژیکی ناپایدار محسوب شده، لذا توجه اساسی و جدی به این عوامل جهت جلوگیری از مخاطرات و ممانعت از هدر رفتن سرمایه، در هر نوع  برنامه‌ریزی از الزامات است.