آسیب‌شناسی بافتی اثر لیزر کم‌توان گالیم-آرسناید بر التیام زخم سوختگی درجه ۳ پوست در موش صحرایی

التیام سوختگی­ها همواره به­دلیل اختلال در روند ترمیم که منجر به طولانی شدن دوره بهبودی می­گردد، مورد توجه بوده است. بنابراین، تلاش برای یافتن روش­های موثر بر بهبود روند التیام سوختگی بسیار مهم است. مطالعه حاضر به منظور بررسی مورفومتری و هیستوپاتولوژی اثرات ترمیمی لیزردرمانی بر سوختگی درجه ۳ پوست در موش صحرایی انجام گردید. برای انجام این مطالعه، ۶۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار موش­ها به­طور تصادفی به 4 گروه مساوی شاملِ گروه اول: تیمار با لیزر با انرژی کمتر (۷/۱۱ انرژی بر سانتی­مترمربع)، گروه دوم: تیمار با لیزر با انرژی بیشتر (5/17 انرژی بر سانتی­مترمربع)، گروه سوم: تیمار با پماد نیتروفورازون و گروه چهارم: شاهد، تقسیم شدند. اقدامات اولیه برای ایجاد سوختگی پوست در هر 4 گروه انجام گردید. برای ایجاد سوختگی، پوست ناحیه مورد نظر در مجاورت سیلندری به قطر ۲۲ میلی­متر که متصل به منبع آب جوش(کتری) با ظرفیت ۵ لیتر بود، به مدت ۳ ثانیه قرار گرفت. همه­ سوختگی­ها با توجه به علایم ریزبینی، از نوع درجه ۳ تشخیص داده شدند. لیزر مورد استفاده در این مطالعه از نوع گالیم-آرسناید بود. نمونه­های بافتی در روزهای 3، 7، 14 و 21 جدا و برای انجام آسیب­شناسی بافتی به آزمایشگاه ارسال شدند. ارزیابی­های مورفولوژی نشان­دهنده افزایش معنی­دار میزان انقباض زخم در حیوانات تحت درمان با لیزر به خصوص گروه اول در مقایسه با گروه شاهد بود. همچنین، در حیوانات تحت درمان با لیزر در هر دو گروه میزان نفوذ سلول­های التهابی کاهش یافته و نوزایش عروقی، انتشار فیبروبلاست­ها و ضخامت بافت پوششی افزایش نشان می­داد. نتایج به­دست آمده نشان داد که بهبود در روند ترمیم در گروه­های تیمار با لیزر در تمام روزهای مورد مطالعه نسبت به گروه تیمار با پماد نیتروفورازون و شاهد معنی­دار بوده است، که این امر نشان می‌دهد لیزر کم­توان، اثرات ترمیمی بر سوختگی درجه ۳ پوست در موش صحرایی را دارد.