اثرات مورفین، هروئین و لوزارتان و تأثیر متقابل هر یک از آنها با لوزارتان در مکانیسم‌های هومئوستاز آب به وسیله کلیه‌ها در خرگوش‌های نر بالغ

چکیده مقدمه و هدف: آنژیوتانسین ІІ دارای نقش کلیدی و تحریکی در تنظیم هوموستازی مایعات بدن می‌باشد. هدف از این مطالعه واکنش بین تزریق درون بطنی مورفین، هروئین، لوزارتان و واکنش متقابل سیستم آنژیوتانسینرژیک با اوپیوئیدرژیک بر اخذ آب در خرگوش های نر بالغ بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 65 سر خرگوش نر بالغ به 8 گروه به قرار زیر تقسیم شدند که شامل؛ کنترل بدون جراحی، کنترل که جراحی و کانول گذاری شدند، شاهد که جراحی و کانول‌گذاری شده با دریافت سرم فیزیولوژی، مورفین (5 و 10 و20 میلی‌گرم بر کیلوگرم خرگوش)، گروه هروئین(5/2، 5 و 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم خرگوش)، گروه لوزارتان(45، 90 و 180 میلی‌گرم بر کیلوگرم خرگوش)، لوزارتان (90 میلی‌گرم بر کیلوگرم خرگوش) همراه با مورفین(5/10 میلی‌گرم بر کیلوگرم خرگوش)، لوزارتان(90 میلی‌گرم بر کیلوگرم) همراه با هروئین (5/2 و 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم خرگوش) دریافت نمودند. برای تیمار درون بطنی یک کانول راهنما در بطن جانبی سمت راست خرگوش ها قرار گرفت. پس از دوره نقاهت حیوانات به مدت 24 ساعت از آب محروم شدند. سپس داروهای مختلف تزریق شده و میزان نوشیدن آب به مدت یک ساعت اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: مورفین با مقدار (10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) وهروئین با مقدار (5 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، آگونسیت‌های گیرنده اوپیوئیدی موجب کاهش اخذ آب( کاهش تشنگی) شد. لوزارتان آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین ІІ با مقدار (90 میلی‌گرم بر کیلوگرم) باعث کاهش اخذ آب و کاهش میزان آب مصرفی می‌شود. بحث: سیستم اوپیوئیدی از طریق اثر بر گیرنده‌های محیطی و مرکزی در تنظیم تعادل آب و الکترولیت‌ها مؤثر است و نقش اوپیوئیدها در تنظیم مکانیسم نوشیدن با آزادسازی هورمون آنتی‌دیورتیک در ارتباط است. در نتیجه استنباط می‌شود ارتباط متقابلی بین سیستم‌های آنژیوتانسینرژیک با سیستم اوپیوئیدرژیک و مواد مورفینی(مخدر) بر اخذ آب وجود دارد.