اثربخشی آموزشی شکوفایی بر هیجان‌های مثبت، روابط، احساس معنی، پیشرفت و مجذوبیت پژوهشگران جوان و نخبگان

  هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزشی شکوفایی بر مؤلفه‌های شکوفایی شامل هیجان‌های مثبت، روابط، معنا، مجذوبیت و پیشرفت پژوهشگران جوان و نخبگان است. طرح پژوهش به‌صورت شبه‌آزمایشی است که با بهره‌گیری از طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری را اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی در واحدهای شهر تهران در سال 1396- 1395 تشکیل داده‌اند. نمونه پژوهش را چهل نفر از اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان که در همه مؤلفه‌های شکوفایی نمره‌ای پایین‌تر از میانگین کسب کرده بودند، تشکیل می‌دهند. این چهل نفر به‌صورت تصادفی به دو گروه بیست‌نفره تقسیم شدند و با همین روش یکی از گروه‌ها به‌عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر به‌عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. پیش از شروع دوره آموزشی، هر دو گروه مقیاس شکوفایی باتلر و کرن (2015) را تکمیل کردند و سپس پروتکل آموزشی‌ـ‌مداخلة شکوفایی، به گروه آزمایش طی هشت جلسة دو ‌ساعته در دو روز آموزش داده شد. به گروه گواه در این زمینه آموزشی داده نشد. در پایان دوره، هر دو گروه دوباره پرسش‌نامه را تکمیل کردند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک‌متغیره تحلیل شد.یافته‌ها نشان داد برنامة مذکور به‌طور معنی‌داری مؤلفه‌های شکوفایی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داده است. این برنامه می‌تواند در بهبود مؤلفه‌های شکوفایی (هیجان مثبت، مجذوبیت، روابط، معنا و پیشرفت) مؤثر واقع شود. جامعه‌ای می‌تواند به بالندگی و خودکفایی برسد که با ایجاد شرایط و امکانات لازم، زمینه پرورش و شکوفایی توانمندی‌ها و استعدادهای برتر را آماده کند؛ لذا استفاده از مداخلة شکوفایی با هدف ارتقای شکوفایی نخبگان توصیه می‌شود.