اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر استرس والدینی، رضایت زناشویی و تاب‌آوری والدین کودکان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه تاب‌آوری بر استرس والدینی، رضایت زناشویی و تاب‌آوری والدین دارای کودک ناتوانی یادگیری انجام شده است. طرح پژوهش نیمه­آزمایشی از نوع پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، نمونه ای با حجم 34 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه‌های استرس والدینی آبی دین، رضایت زناشویی هودسنو تاب‌آوری کانر و دیویدسوندر پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری مورد استفاده قرار گرفتند. پس از اخذ داده، روش آماری آزمون تحلیلکوواریانس بکار گرفته شد. آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری (01/0 P≤) نشان‌داد که برنامه تاب‌آوری در کاهش استرس والدینی و یکی از خرده مقیاس‌های آن یعنی ناراحتی والدینی اثر معناداری دارد. ولی تفاوتی بین دو گروه در میزان رضایت زناشویی یافت نشد. هم چنین نتایج نشان داد که برنامه افزایش تاب‌‌آوری بر میزان تاب‌آوری گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد. بنابراین می توان این گونه نتیجه گیری کرد که برنامه افزایش تاب‌آوری بر استرس والدینی و بر میزان تاب‌آوری والدین اثرگذار است و می‌تواند بر بهبود کیفیت زندگی والدین دارای کودک ناتوانی یادگیری مؤثر باشد.