اثربخشی درمانگری شناختی‎ـ‎رفتاری مبتنی بر برنامه مقابله‎ای کندال بر اختلال‌های اضطرابی: یک روی‎آورد فراتشخیصی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمانگری شناختی‌ـ‌رفتاری مبتنی بر برنامه مقابله‎ای کندال بر کاهش برخی از نشانگان همراه در کودکان 8 تا 10 ساله ایرانی مبتلا به اضطراب صورت گرفته است. این پژوهش، بر اساس یک طرح شبه‌تجربی پیش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون با گروه گواه انجام شده است. نمونه پژوهش شامل 20 کودک 8 تا 10 ساله با تشخیص یک یا چند مورد از اختلال‌های اضطراب فراگیر، اضطراب جدایی یا اضطراب اجتماعی است که با روش نمونه‌برداری در دسترس هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 10 نفری (گروه درمانگری و گروه گواه) جایگزین شدند. مداخله درمانگری مبتنی بر برنامه شناختی‎ـ‎رفتاری انفرادی مقابله‎ای کندال به مدت 16 جلسه برای شرکت‌کنندگان گروه درمانگری اجرا شد. داده‌های پژوهش با استفاده از فهرست مشکلات رفتاری کودک (CBCL؛ آشنباخ، 1991) گردآوری و از طریق آزمون من‌ویتنی و آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد درمانگری شناختی‎ـ‎رفتاری مقابله‎ای کندال، برخی نشانگان درونی‌سازی و برونی‌سازی را در گروه درمانگری در مقایسه با گروه گواه به طورمعناداری کاهش داده که در پیگیری‌های یک و نیم ماهه و سه ماهه نیز تداوم داشته است. با استفاده از نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت درمانگری شناختی رفتاری‎ـ‎مقابله‎ای کندال علاوه بر کاهش نشانگان درونی‌سازی، نشانگان برونی‌سازی کودکان 8 تا 10 ساله ایرانی مبتلا به اضطراب را نیز کاهش داده است.