اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه بروز بیماری‌های مزمن فیزیولوژیک همچون دیابت موجب شکل‌گیری آسیب‌های روان‌شناختی همچون افسردگی در افراد مبتلا می‌شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. روش کار روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری شش ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود که در سال 98-1397 به مطب پزشکان متخصص دیابتی شهر شیراز مراجعه کرده بودند. در این پژوهش تعداد 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه 30 بیمار). بیماران حاضر در گروه آزمایش به مدت 14 جلسه طی سه ماه و نیم تحت درمان مبتنی بر هیجان قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌‌ اضطراب (بک، 1988) و پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی (ریف، 1996) استفاده شد. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری 23SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر هیجان بر اضطراب و بهزستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تأثیر معنادار دارد (001/0>p). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش اضطراب و بهبود بهزستی روان‌شناختی این بیماران شود. نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر هیجان با  تمرکز بر آگاهی و مدیریت هیجانات و آگاهی افراد نسبت به پردازش‌های هیجانی، می‌تواند یک درمان کارآمد جهت کاهش افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو به شمار رود.