اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر سرمایه روان شناختی، خودارزشمندی و بهزیستی اجتماعی سالمندان

  امروزه جمعیت سالمندان رو به افزایش است و بیماری­ها و مشکلات حاصل از این مرحله تکاملی می­تواند به شدت بر سرمایه روان­شناختی، خودارزشمندی و بهزیستی اجتماعی تأثیرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت­درمانی گروهی بر سرمایه روان­شناختی، خودارزشمندی و بهزیستی اجتماعی سالمندان شهر تبریز بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه­ی آماری شامل تمامی سالمندان مقیم مراکز سالمندان شهر تبریز بود. نمونه­ی آماری این مطالعه با استفاده از روش نمونه­گیری دردسترس، شامل 26 مرد سالمند ساکن در مؤسسه­ی سالمندان خوبان شهر تبریز که از شرایط ورود به مطالعه برخوردار بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (13 نفر) و کنترل (13 نفر) جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت واقعیت­درمانی گروهی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه­­های سرمایه روان­شناختی لوتانز، خودارزشمندی کروکر و همکاران، بهزیستی اجتماعی کییز و پروتکل واقعیت­درمانی غلامی­حیدآبادی و همکاران بود. داده­های پژوهش به وسیله آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که واقعیت­درمانی گروهی بر افزایش سرمایه روان­شناختی، خودارزشمندی و بهزیستی اجتماعی در سالمندان مؤثر بوده است. یافته­های این پژوهش ضرورت کاربرد واقعیت­درمانی را در راستای بهبود سرمایه روان­شناختی، خودارزشمندی و بهزیستی اجتماعی خاطر نشان می­سازد.