اثر تمرین اینتروال شدید و ورزش هوازی بر محتوی پروتئینی SERCA2a و فسفولمبان در عضلات تندانقباض و کند‌انقباض موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: کنترل میزان کلسیم سیتوزولی به دلیل نقش عمده انقباض­عضلانی به دقت صورت می­گیرد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تغیرات SERCA2a، اصلی­ترین انتقال­دهنده کلسیم، و PLN ، پروتئین مهاری آن، با تمرین ورزشی بود. روش بررسی: 18 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار در سه گروه تمرین ورزشی هوازی(AET)، تمرین اینتروال شدید(HIIT)، و کنترل(CO) قرار گرفتند. گروه AET و HIIT به ترتیب با سرعت­های، 12 تا 15، و 25 تا 30 ، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته بر روی تردمیل دویدند. در پایان عضله بازکننده طویل انگشتان(EDL) و عضله نعلی(Sol) خارج شد و محتوی پروتئین­های SERCA2a و PLN با استفاده از روش الایزا اندازه­گیری شد. آزمون آنالیز واریانس یک راهه، آزمون t استودنت مستقل، و آزمون آنالیز واریانس دوراهه در سطح معنی­داری (05/0α=) برای تحلیل آماری استفاده گردید. یافته ­ها: از نظرمحتوی پروتئینی SERCA2a بین عضلات EDL و SOL گروه کنترل(001/0=p) و گروه AET (030/0=p) تفاوت معنی­داری وجود داشت. اما تفاوت محتوی پروتئینی PLN بین عضلات EDL و SOL تنها در گروه AET معنی­داری بود(007/0=p). به­علاوه، بین گروه­های کنترل، AET و HIIT از نظر محتوی SERCA2a (046/0= p) و PLN (006/0= p)اختلاف معنی­دار بود. همچنین، بین شدت­تمرین و نوع تار عضلانی بر محتوی پروتئینی SERCA2a (042/0= p ) و محتوی پروتئینی PLN (008/0=P) اثر تعاملی معنی­داری مشاهده گردید. نتیجه­ گیری: برای دستیابی به عملکرد بهینه عضلانی، به­ویژه عوامل موثر بر انتقال کلسیم، در نظر گرفتن همزمان نوع تار عضلانی و شدت تمرین متناسب با آن ضروریست.