اثر روش های خاک ورزی و آبیاری بر تصاعد دی اکسید کربن در کشت گندم در شمال خوزستان

افزایش غلظت گازهای گلخانه­ای باعث ایجاد اثر گلخانه­ای در کره زمین و گرم­تر شدن هوای آن شده است. در این میان،  CO2یکی از مهم­ترین گازهای سهیم در این فرایند می­باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر روش­های خاک­ورزی و آبیاری بر میزان تصاعد CO­­2 از خاک به اتمسفر در مراحل رویشی گندم با روش اتاقک بسته و کروماتوگرافی گازی می­باشد. روش­های خاک­ورزی و آبیاری شامل خاک­ورزی حفاظتی، خاک­ورزی مرسوم، آبیاری غرقابی و آبیاری نشتی بود، این آزمایش با استفاده از طرح آزمایشی کرت­های یک بار خرد شده در زمان و از طریق تجزیه مرکب، با سه تکرار و پوشش 45% بقایای سطحی، با 6 مرحله نمونه­گیری از گازهای خاک، در سال زراعی 1389، در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. اندازه­گیری مقدار آب آبیاری با روش سیفون مستغرق انجام شد. نتایج نشان داد که میزان تصاعدگاز  CO2تحت تاثیر سیستم­های خاک­ورزی و آبیاری می­باشد. در خاک­ورزی مرسوم بدلیل به­هم­ خوردگی بیش­تر خاک، تصاعد گاز برای CO2، تا میزان 67% افزایش یافت. تحت آبیاری غرقابی میزان تصاعد گازCO2  نسبت بهسیستم آبیاری نشتی تا 33% افزایش نشان داد (0/05≤p). خاک­ورزی حفاظتی توام با آبیاری نشتی کم­ترین (0/05≤p)میزان تصاعد دی­اکسیدکربن (مقدار آن 1143 میلی­گرم در مترمکعب) را داشت. در صورتی که خاک­ورزی مرسوم- آبیاری غرقابی، با متوسط 2592 میلی گرم در متر مکعب بیشترین مقدار CO2 را تولید نمود (0/05≤p).