اثر طول دوره‌ی تداخل علف‌های هرز با چغندر قند در مقادیر مختلف مصرف نیتروژن

به منظور بررسی اثر طول دوره‌ی تداخل علف‌های هرز با چغندر قند در شرایط مدیریت مختلف زراعی آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در شمال غرب سبزوار در سال زراعی 92-1391 انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه مقادیر مختلف نیتروژن (100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار به ترتیب کم، متوسط و زیاد) به عنوان فاکتور اصلی و طول دوره تداخل (0، 30، 45، 60 روز بعد از سبز شدن به همراه تیمار تداخل کامل) به عنوان فاکتور فرعی بود. نتایج نشان داد که افزایش نیتروژن مصرفی سبب افزایش وزن خشک علف‌های هرز در واحد سطح شد اما تراکم علف هرز تحت تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن قرار نگرفت. بیشترین عملکرد ریشه، درصد قند خالص و عملکرد قند با مصرف 200 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن به دست آمد درحالی‌که  حداکثر قند ملاس، نیتروژن مضره  و درصد سدیم ریشه در مصرف 300 کیلوگرم در هکتار نیتروژن مشاهده شد. تداخل کامل علف هرز سبب کاهش 12/57 درصدی عملکرد ریشه، 69/83 درصدی عملکرد قند، 01/16 درصدی عیار، 54/34 درصدی سدیم ریشه و 37/17 درصدی میزان پتاسیم ریشه شد. بالاترین عملکرد ریشه و عملکرد قند در تیمار عاری از علف هرز  مشاهده شده که اختلاف آماری معنی‌داری با تیمار تداخل 30 روز بعد از سبز شدن وجود نداشت. افزایش طول دوره تداخل تراکم علف‌های هرز را کاهش اما وزن خشک آن را افزایش داد. در شرایط رقابتی علف‌های هرز  در مقادیر کم و زیاد نیتروژن، قدرت رقابتی چغندر قند نسبت به علف‌های هرز کمتر و در سطح متوسط نیتروژن قدرت رقابتی چغندر قند بیشتر بود. بر این اساس در شرایط رقابتی علف‌های هرز استفاده از 200 کیلوگرم در هکتار و کنترل علف‌های هرز در 30 روز بعد از سبز شدن مناسب‌ترین تیمار مدیریت علف‌های هرز بود.