ارائه الگوی تأثیر انتقال و یکپارچه‌سازی دانش بر انعطاف‌پذیری منابع انسانی

امروزه، انعطاف‌پذیری، عنصری مهم برای بقا در محیط‌های بسیارپویا به‌شمار می‌رود. در نتیجۀ این پیشرفت‌ها، محیط کسب‌وکار یک سازمان باید در تطابق با تغییرات، توانا باشد. یک سازمان و منابع انسانی آن باید قادر به واکنشی انعطاف‌پذیر نسبت به تطابق با تقاضاهای در حال تغییر باشند. انتقال و یکپارچه‌سازی دانش، راهی برای رسیدن به این هدف است. هدف از این پژوهش، تجزیه‌وتحلیل تأثیر انتقال و یکپارچه‌سازی دانش بر انعطاف‌پذیری منابع انسانی و ارائۀ الگو در این زمینه است. این مطالعه در دانشگاه یزد انجام شده است. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامۀ استاندارد گومز(2005) و از پرسشنامۀ انعطاف‌پذیری منابع انسانی بلترام مارتین (2008) استفاده شده است. روایی آن توسط خبرگان دانشگاه و پایایی آن نیز توسط آلفای کرونباخ تأیید شده است. نمونۀ آماری طبق جدول مورگان اندازه‌گیری شده و 123 پرسشنامه بین کارکنان به شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی ساده توزیع شده است. شیوۀ پژوهش، توصیفیِ همبستگی است و داده‌ها، به‌وسیلۀ نرم‌افزارSmart PLS و SPSS 21 تحلیل شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که انتقال و یکپارچه‌سازی دانش، تأثیر مثبت و معنی‌داری بر انعطاف‌پذیری منابع انسانی دارد.