ارتباط بین سبک تفکر و سبک حل مشکل در دانشجویان پرستاری

مقدمه: افراد از روش‌های متفاوتی برای کاربرد توانایی‌هایشان استفاده می‌کنند، یکی از موارد کاربرد توانایی‌ها می‌تواند در قسمت سبک تفکر و سبک حل مشکل دانشجویان پرستاری باشد. دانشجویان پرستاری در موقعیت‌های مختلف بالینی مانند موقعیت‌های حاد و اورژانسی، فعالیت‌های یادگیری دارند که انجام این فعالیت‌های یادگیری و ارایه مراقبت و درمان نیاز به تفکر و حل مشکل دارد. هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین سبک‌ تفکر و سبک حل مشکل در دانشجویان پرستاری بود. روش: جهت انجام این مطالعه از روش تحقیق همبستگی استفاده شد. نمونه‌های تحقیق شامل 148 دانشجوی کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی مشهد در سال 1390 بود که به روش در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه سبک‌ تفکر استرنبرگ- واکنر و پرسشنامه سبک حل مشکل کرتون بعد از تأیید روایی و پایایی جهت جمع‌آوری داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. داده‌های به دست آمده از طریق آزمون‌های آمار توصیفی و استنباطی مثل تی‌مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون با نرم‌افزار SPSS v.11.5، در سطح معناداری (05/0 و 01/0) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: بیشترین میزان سبک تفکر دانشجویان پرستاری در بعد «کارکردها» در سبک تفکر قضایی با میانگین (49/22)، در بعد «شکل» در سبک تفکر هرج و مرج سالاری (29/22)، در بعد «حوزه‌ها» در سبک برون‌گرا (15/20)، در بعد «سطح» در سبک کلی (63/18)، و در بعد «گرایش» در سبک آزادمنشی (37/19) قرار ‌داشت. قرار گرفتن در هر کدام از این سبک‌ها موجد ویژگی‌های رفتاری خاصی در این دانشجویان می‌شد. علاوه بر این روشن شد که به استثنای سبک تفکر محافظه‌کاری با (042/0=p)، در سایر سبک‌ها رابطه معناداری بین سبک تفکر با سبک حل مشکل وجود نداشت. نتیجه‌گیری: سبک‌های تفکر و سبک‌های تصمیم‌گیری دانشجویان پرستاری در سطح وسیع‌تر مورد شناسایی قرار گیرد و تلاش شود که در کاربرد ابعاد کارکردها، شکل‌ها، سطح‌ها، قلمروها و گرایش‌ها حداکثر بهره‌برداری صورت پذیرد.