ارتباط بین سلامت روانی و استفاده از شیوه های سازگاری در والدین کودکان مبتلا به تالاسمی و هموفیلی

  ارتباط بین سلامت روانی و استفاده از شیوه­های سازگاری در والدین کودکان مبتلا به تالاسمی و هموفیلی     معصومه اکبربگلو ٭ [1] ، زینب حبیب پور [2]     تاریخ دریافت25/4/89 تاریخ پذیرش 30/7/89     چکیده   پیش زمینه و هدف: تالاسمی و هموفیلی از بیماری­های مزمن و ارثی دوران کودکی می­باشد که می­تواند باعث آسیب جسمی، روانی و اجتماعی در خانواده و کودک شود. خانواده­ها برای مقابله با این مشکل از شیوه­های سازگاری مختلفی استفاده می­کنند، لذا در این مطالعه به بررسی ارتباط بین سلامت روان و استفاده از شیوه­های سازگاری در والدین کودکان مبتلا به تالاسمی و هموفیلی پرداخته شده است.   مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می­باشد که والدین 68 کودک مبتلا به تالاسمی و هموفیلی مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی خوی از طریق سرشماری انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسش­نامه سلامت عمومی ( GHQ ) و شیوه­های سازگاری می­باشد. برای تعیین روایی ابزار از اعتبار محتوی و پایایی از آزمون آلفا کرونباخ (آلفای کرونباخ برای پرسش­نامه سلامت عمومی برابر 86/0 و پرسش­نامه سازگاری برابر 79/0) استفاده گردید .   یافته­ها: نتایج نشان داد که سلامت روانی والدین (15/4±91/32) و استفاده از شیوه­های سازگاری (5/13±85/51) در حد متوسط می­باشد. بیشترین شیوه­های سازگاری مورد استفاده «جهت مشکلاتم به خدا توکل می کنم» (9/80درصد) و "برای فائق آمدن بر مشکلاتم تلاش می­کنم" (9/80درصد) می­باشد. همچنین آزمون اسپیرمن­رو نشان داد که بین سلامت روانی و استفاده از شیوه­های سازگاری ارتباط مثبت و معنی­دار آماری وجود دارد (001/0 , P< 95/0 r= ).   بحث و نتیجه­گیری : با توجه به نتایج و با در نظر گرفتن این نکته که نیازهای روانی و اجتماعی والدین کودکان مبتلا به بیماری مزمن بیشتر از کودکان عادی است لازم است برنامه­ریزی جهت ارتقاء سطح بهداشت روان والدین و بیماران در نظر گرفته شود .   کلید واژه­ها : والدین، کودک، تالاسمی، هموفیلی، سلامت روان، شیوه های سازگاری     فصلنامه دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره هشتم، شماره چهارم، زمستان 1389، ص 196-191   آدرس مکاتبه: دانشکده پرستاری و مامایی واحد خوی، تلفن: 09141632922   Email: [email protected]   1 کارشناسی ارشد کودکان، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، دانشکده پرستاری و مامایی واحد خوی (نویسنده مسئول)   2 کارشناسی ارشد بهداشت روان، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، دانشکده پرستاری و مامایی واحد خوی