ارتباط کارآیی فنی و بازده تولید با مساحت مزارع پرورش میگو در استان هرمزگان

بدلیل هزینه بالای پرورش میگو و افزایش قیمت تمام شده این محصول، قدرت رقابت تولیدکنندگان در بازارهای داخلی و خارجی کاهش یافته است. یکی از راههای کاهش هزینه پرورش میگو استفاده بهتر و کارامدتر از نهاده‌ها از طریق افزایش کارایی فنی و اقتصادی  است. هدف این مطالعه اندازه‌گیری کارایی فنی و مقیاس در مزارع پرورش میگو بوده است تا با الگوبرداری از تولیدکنندگان کارا، کارایی مصرف نهاده‌ها توسط تولیدکنندگان ناکارا افزایش یافته و در نتیجه هزینه‌های تولید کاهش یابد. بدین منظور با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها و با بکارگیری الگوی نهاده محور، ارتباط میان کارایی فنی و بازده مقیاس 26 مزرعه پرورش میگو در استان هرمزگان در سال 1385 محاسبه گردید. نتایج نشان داد که 54 درصد از مزارع مورد مطالعه از لحاظ فنی ناکارا می‌باشند. حداقل کارایی فنی خالص 69/0 و میانگین آن در سطح نمونه  92/0 بود و از اینرو امکان کاهش مصرف نهاده‌ها، بدون کاهش در مقدار تولید وجود دارد. در همین راستا با الگو برداری از مزارع کارا مقدار مصرف بهینه نهاده‌ها در مزارع ناکارا تعیین گردید. همچنین نتایج تحقیق نشان می‌دهند 77 درصد از مزارع با ناکارآیی مقیاس مواجه هستند. حداقل کارایی مقیاس 59/0 و میانگین آن در نمونه 90/0 بود. هفتاد و سه  درصد از مزارع دارای بازده افزایشی نسبت به مقیاس بوده و با افزایش اندازه این مزارع و  بهره‌گیری از صرفه‌جویی‌های ناشی از مقیاس می‌توان هزینه‌های تولید را کاهش داد.