ارزیابى کارکرد شهرهاى جدید منطقه اصفهان با تأکید بر بهارستان

شهرهاى جدید به عنوان سکونتگاههاى جدیدالاحداث و فاقد هسته اولیه قبلى مى‏باشد که براساس برنامه و ساختار از پیش اندیشیده شده، ایجاد گردیده و داراى سابقه چندهزارساله در جهان مى‏باشند. در واقع مى‏توان ادعا کرد که بحث شهرهاى جدید سابقه در تاریخ شهرنشینى دارد ولى طرح ایجاد شهرهاى جدید به شکل کلاسیک و گسترده آن را باید در اوایل قرن بیستم جستجو کرد. نظریه شهرهاى جدید الهام گرفته از نظریه‏هاى گوناگونى است که ابنزرهاورد به عنوان نظریه‏پرداز اصلى آن معرفى شده است. انقلاب صنعتى و پیامدهاى ناشى از آن، گسترش شهرنشینى ورشد شتابان شهرها به ویژه در مادر شهرها را بدنبال داشت که درگذر از تحولات صنعت و توسعه سرمایه‏دارى شهرهاى بزرگ با مشکلات حادى مواجه شده‏اند. در کشورهاى درحال توسعه نیز با گسترش روزافزون جمعیت به ویژه جمعیت شهرنشینى معضلات متعددى در شهرها بوجودآمد. توزیع نامتناسب جمعیت در سطوح کشورها و تمرکز انبوه جمعیت در شهرهاى بزرگ منجر به ایجاد معضلاتى همچون کمبود مسکن، حاشیه‏نشینى، تراکم بالاى جمعیت، فشردگى ترافیک، آلودگى هوا، تخریب اراضى کشاورزى اطراف شهرهاى بزرگ و غیره شده است که تدابیر ویژه‏اى رامى‏طلبد. یکى از تدابیر، راهکار ایجاد شهرهاى جدید براى کاهش مشکلات بزرگ و ساماندهى فضاى آن مناطق بوده است. در واقع اهداف و راهبردهاى شهرهاى جدید، اغلب بر تمرکززدایى جمعیتى مبتنى است. روند شهرنشینى در کشور ما نیز متأثر از تحولات و نفوذ سرمایه‏ دارى بوده و درطى دهه‏ هاى گذشته دائما درحال افزایش بوده است. منطقه شهرى اصفهان نیز جدا از وضعیت نظام شهرنشینى کشور نبوده و از ضرایب شهرنشینى بالایى برخوردار بوده که منجر به پیامدها و معضلات متعددى در منطقه شده است. در راستاى کاهش این معضلات بار اصفهان و جذب سرریزهاى جمعیتى این شهر و اسکان شاغلان بخش صنعت در منطقه بررسى و ایجاد شهرهاى جدید مورد تأئید قرارگرفته است. شهر جدید بهارستان شالوده اصلى بررسى این مقاله محسوب مى‏ گردد که در قالب ساختارهاى مختلف مورد بررسى و ارزیابى قرار گرفته است .