ارزیابی اثرگذاری‌ میزان کشندگی ترکیبات آبامکتین، استامی‌پرید و ایندوکساکارب بر سن شکارگر Nesidiocoris tenuis با تغذیه از تخم‌های مینوز گوجه‌فرنگی، Tuta absoluta

تغییرپذیری رفتاری عامل‌های زیست (بیو)کنترل پس از در معرض ماندن آن­ها با ترکیب‌های آفت­کش، باعث عدم موفقیت کنترل تلفیقی آفات در بسیاری از موارد شده است. در این بررسی ضمن انجام زیست­سنجی روی حشره‌های کامل سن شکارگر Nesidiocoris tenuis به‌منظور تعیین سطح زیانبار بودن سه آفت­کش آبامکتین، استامی­پرید و ایندوکساکارب، اثرگذاری‌های جانبی این ترکیبات بر رفتار شکارگری سن شکارگر با تغذیه از تخم­های مینوز گوجه‌فرنگی، Tuta absoluta ارزیابی شد. آزمایش­ها در شرایط آزمایشگاهی (دمای 1±25 درجۀ سلسیوس، رطوبت نسبی 10±60 درصد و دورۀ نوری 16:8 تاریکی:روشنایی) انجام گرفت. از غلظت زیرکشندۀ ترکیب‌ها به‌صورت نهشت خشک روی برگ در مدت‌زمان 24 ساعت برای در معرض قرار گرفتن حشرۀ کامل شکارگر استفاده شد. مقادیر LC50 برای سه ترکیب آبامکتین، استامی­پرید و ایندوکساکارب به ترتیب 40/33، 55/36 و 43/204 میلی­گرم مادۀ مؤثره بر لیتر و مقادیر LC30 به ترتیب 42/20، 38/30 و 53/181 میلی­گرم مادۀ مؤثره بر لیتر برآورد شد. همۀ ترکیب‌های موردبررسی، نرخ حملۀ شکارگر را به‌صورت معنی­داری کاهش دادند، هرچند بیشترین تأثیر در تیمار ایندوکساکارب مشاهده شد. همچنین دو ترکیب ایندوکساکارب و استامی­پرید سبب افزایش معنی­دار زمان دستیابی شکارگر در مقایسه با شاهد شدند که میزان افزایش حاصله در تیمار حشره­کش ایندوکساکارب بیشتر از دیگر ترکیبات بوده است. آبامکتین با کمترین تأثیر رفتاری را در بین ترکیبات مورد آزمایش داشته است. بر پایۀ شاخص تأثیر کل (E) در طبقه­بندی IOBC، استامی­پرید (85درصد) و پس‌ازآن ایندوکساکارب (77درصد) برای سن شکارگر N. tenuis زیان­آور بوده و آبامکتین (38درصد) کم­زیان ارزیابی شد.