ارزیابی اثر ضدباکتریایی نانوذرات نقره، سیپروفلوکساسین و ترکیب آنها علیه سودوموناس آئرو‌‌ژینوزا PAO1

زمینه و هدف:‌‌ سودوموناس آئروژینوز، از عوامل شایع عفونت‌های ثانویه می‌باشد. با توجه به مصرف بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها و خطر مقاومت آنتی‌بیوتیکی، مطالعات پیرامون شناسایی ترکیبات جدید ضد‌باکتریایی افزایش یافته است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر ضد‌باکتریایی نانوذرات نقره، سیپروفلوکساسین و ترکیب آنها علیه سودوموناس آئرو‌‌ژینوزا PAO1 انجام شد. روش بررسی: اثر مهار‌کنندگی نانوذرات نقره و سیپروفلوکساسین به‌تنهایی و ترکیب توأم آنها، با کمک روش انتشار دیسک بر ‌‌روی سودوموناس آئروژینوزا PAO1 بررسی گردید. با استفاده از روش براث ماکرودیلوشن؛ MIC و MBC هریک از مواد تعیین شد. آنالیز آماری داده‌ها با استفاده از آزمون واریانس یک‌طرفه انجام شد. سطح معنی‌داری، 05/0 p<در نظر گرفته شد. یافته‌ها: با بررسی اثر نانوذرات نقره و سیپروفلوکساسین به‌تنهایی بر روی سودوموناس آئروژینوزا مشخص گردید به ترتیب رقت‌های بالای 26/15 میلی‌گرم برلیتر و 85/5 میکروگرم برمیلی‌لیتر موجب مهار رشد باکتری می‌شود. همچنین ارزیابی اثر توأم نانوذرات نقره به همراه سیپروفلوکساسین نشان داد پلیت‌های حاوی دیسک‌های ترکیبی سیپروفلوکساسین و نانوذرات نقره به ترتیب با رقت‌های 46/1 میکروگرم برمیلی‌لیتر و 95/1 میلی‌گرم برلیتر، سبب ایجاد هاله عدم رشد می‌شود. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد نانوذرات نقره در کنار سیپروفلوکساسین می‌تواند دارای اثر هم‌افزایی بر روی سودوموناس آئروژینوزا ‌باشد. بنابراین، این موضوع شانس بروز جهش‌های ژنتیکی را در باکتری کاهش داده که در نتیجه خطر بروز سویه‌های مقاوم کاهش می‌یابد.