ارزیابی انتقادی منابع، انگاشت‌ها و نظریه‌های برنامه‌های رفاهی ایران

در این مقاله، ابتدا مروری بر شکل‌گیری مقولة رفاه اجتماعی در اروپا صورت می‌‌گیرد و چگونگی شکل‌گیری اولین سیاست‌های رفاهی و بیمه‌های اجتماعی بررسی می‌‌شود. همچنین نشان داده می‌‌شود که وقایع اجتماعی ناشی از صنعتی‌‌شدن و شهرنشینی در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، موجب شکل‌گیری سیاست‌های رفاه اجتماعی و دولت رفاهی شده است. در ایران نیز یازده منبع به‌عنوان زمینه‌های ایجاد رویکردهای رفاهی و انگاشتی خاص، از سیاست‌های رفاهی معرفی می‌‌شوند: سنت‌های اجتماعی همیاری، سنت‌های دینی، ارزش‌های انقلاب مشروطیت، سیاست‌های اجتماعی دولت‌های پس از انقلاب مشروطیت، انگاشت‌ها و رویکردهای ناشی از انقلاب اسلامی ایران، مفاد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دیدگاه‌ها و گرایش‌های اجتماعی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، سیاست‌های دولت‌های پس از انقلاب، برنامه‌های پنج‌سالة توسعة اقتصادی- اجتماعی پس از انقلاب اسلامی ایران، دانشگاه‌ها و روشنفکران در جامعۀ ایران و ظرفیت‌های قانونی ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی. درنهایت، دربارۀ ظرفیت‌های قانونی ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی بحث می‌‌شود. این مقاله قانون ساختار را به‌عنوان نتیجه و محصول دربرگیرندة همة منابع یازده‌گانة رفاه اجتماعی در ایران، معرفی و فراز و فرودهای رفاه اجتماعی کنونی ایران را ناشی از اجراشدن یا نشدن مفاد آن قلمداد می‌‌کند.