ارزیابی تطبیقی توان های مختلف گردشگری در روستاهای هدف استان گلستان

بیکاری و کمبود فرصت­های شغلی به عنوان  مشکل اصلی روستاهای کشور، ضمن راندن بخش قابل ملاحظه ­ای از نیروی انسانی مناطق روستایی، آثار نامطلوبی بر ساختارهای جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی شهر و روستا تحمیل کرده است. وضعیت بخش کشاورزی حاکی از این واقعیت است  که در آینده، افزایش اشتغال در نواحی روستایی نیازمند توسعه بخش­ های صنعت و خدمات است و لذا یکی از راهبردهای اصلی حل مشکلات روستایی، متنوع سازی ساختاری و کارکردی اقتصاد روستایی است. گردشگری روستایی به عنوان راهبردی توانمند و دارای مزیت نسبی، می ­تواند موجبات تحول اقتصادی را از طریق کارآفرینی و سرمایه­ گذاری بخش خصوصی و ایجاد زمینه لازم برای توسعه کسب و کارهای کوچک و متوسط فراهم آورد. پیش شرط تحقق این مهم، شناسایی کانون ­های جاذب دارای مزیت گردشگری است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی توان ­های گردشگری پایدار در روستاهای هدف استان گلستان و اولویت ­بندی آن­ها جهت سرمایه ­گذاری ­های لازم انجام شده است. این پژوهش از نوع کاربردی و براساس روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق30 نفر از کارشنان متخصص مرتبط و 384 نفر سرپرست خانوار که از طریق فرمول مورگان تعیین شده اند.جمع­آوری داده ­ها از طریق منابع کتابخانه ­ای و پیمایش میدانی و اولویت­ بندی روستاهای هدف براساس مدل تاپسیس امکان­پذیر شده است. یافته ­های تحقیق  نشان می­ دهد، بین سطح توان­ های طبیعی، تاریخی- فرهنگی روستاهای گردشگری منطقه باسطح توان­ های زیر ساختی آن­ها هم خوانی موثری وجود ندارد. از سوی دیگر وجود ارتباط معنی ­دار بین توان ­های زیرساختی با حجم گردشگر، نشان می ­دهد که برخورداری از توان­های طبیعی، تاریخی-فرهنگی روستاهای هدف بدون ارتقای توان زیرساختی آن­ها امکان­پذیر نیست. با استفاده از مدل تاپسیس و امتیازدهی توانمندی­های گردشگری مشخص گردید که از سیزده روستای هدف گردشگری استان گلستان، روستای زیارت در شهرستان گرگان، پاقلعه ازشهرستان رامیان و افراتخته در شهرستان علی­ آباد، دارای بیشترین توان گردشگری هستند. جهت افزایش تعداد گردشگران روستاهای هدف، ارتقاء امکانات زیر ساختی و بهبود دسترسی پیشنهاد می­ گردد.