ارزیابی رابطه شاخصهای گردشگری روستایی با کارآفرینی در روستاها(نمونه موردی: دهستان شیان در اسلام آباد غرب)

این مقاله با تمرکز بر ارزیابی اثرات گردشگری روستایی بر کار­آفرینی در روستاهای منتخب دهستان شیان در شهرستان اسلام­آباد در صدد ارائه پاسخ به این پرسش است که چه ارتباطی میان زمینه­های فردی و زیرساختی گردشگری با میزان کارآفرینی وجود دارد؟ برای یافتن پاسخ، متعاقب مطالعه ادبیات موجود در حوزه­های گردشگری و کارآفرینی پنج فرضیه با متغیرهای مستقل زمینه­های فردی، زمینه ­های زیرساختی، میزان آشنایی با مهارت­های کارآفرینی، میزان آشنایی با مهارت­های تدوین طرح کسب و کار و میزان آشنایی با مهارت­های ایجاد کسب و کارهای کوچک که همگی مربوط به حوزه گردشگری می­باشند، تدوین شد. این پژوهش با روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شد. جامعه آماری آن نیز کلیه سرپرستان خانوار روستاهای دهستان شیان اعم از مرد و زن در کلیه رده­های سنی و سطوح مختلف تحصیلی و حجم نمونه طبق فرمول کوکران 314 نفر تعیین گردید. نمونه یاد شده با روش نمونه­گیری احتمالی ساده به جهت متجانس بودن جامعه انتخاب شدند. داده­های این پژوهش با پرسشنامه محقق ساخته متشکل از 28 گویه جمع­آوری شد که پایایی بازآزمایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ 0.772 بود و روایی صوری آنها نیز اساتید جغرافیا و شهرسازی مورد تأیید قرار گرفت.برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش معادلات ساختاری استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش، معناداری همه فرضیه ­هاجزفرضیه رابطه بین آشنایی با مهارت­های تدوین طرح کسب وکار و توسعه کار­آفرینی که دارای کمترین ضریب(21/0) است؛ بیشتراز 23/0 می باشد. زمینه­ های فردی با مقدار31/0بیشترین تأثیر را بر کارآفرینی داشته و سپس آشنایی با مهارت­های کارآفرینی به مقدار27/0درجایگاه بعدی قرارگرفته است. بنابراین در مجموع می­توان بیانداشت که رابطه معنا­داری بین متغیرهای مستقل در حوزه گردشگری با میزان کارآفرینی وجود دارد