ارزیابی صلاحیت پرستاران بخش اورژانس و فوریت‌های بیمارستان‌های آموزشی اصفهان جهت حضور در موقعیت‌های بحرانی با استفاده از ابزار طراحی‌شده بومی

زمینه و هدف: پرستاران موثرترین نیروهایی هستند که پس از بروز حادثه در محل حاضر می‌شوند، بنابراین باید بتوانند با استفاده از مهارت و سرعت عمل خود مراقبت‌های مورد نیاز را برای افراد حادثه‌ دیده فراهم کنند. ارزیابی سطح صلاحیت آن‌ها قبل از حضور در موقعیت‌های بحرانی می‌تواند موجب بالا بردن سطح آمادگی آن‌ها گردد. این مقاله به ارزیابی صلاحیت پرستاران بیمارستان‌های آموزشی اصفهان پرداخته است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 400 پرستار در سال 1393 با روش نمونه‌گیری سرشماری وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه دارای 50 سوال بود که صلاحیت پرستاران را در چهار حیطه مختلف در قالب طیف لیکرت مورد ارزیابی قرار می‌داد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان داد که میانگین نمرات نمونه‌های پژوهش در حیطه مدیریتی (8/87±42/53)، حیطه اخلاقی و قانونی (3/19±19/77)، حیطه توانایی‌های خاص فردی (6/11±32/73)، حیطه صلاحیت‌های تخصصی و تکنیکی (16/64±77/92) و نمره کلی صلاحیت آن‌ها (30/32±172/96) می‌باشد. نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که صلاحیت پرستاران جهت ارائه مراقبت در موقعیت‌های بحرانی در سطح مطلوبی قرار ندارد، لذا لازم است کلیه پرستاران یکسری مهارت‌های تکنیکی و تخصصی علاوه بر مهارت‌های پایه که معمولاً در دوره آموزشی خود دریافت می‌کنند، کسب کنند تا بتوانند در حین ارائه مراقبت در بحران به‌طور موثر عمل کنند.