ارزیابی عملکرد شبکه عصبی مصنوعی در پیش‌بینی تابش خورشیدی کل روزانه و مقایسه آن با نتایج مدل آنگستروم (مطالعه موردی: ایستگاه همدیدی تبریز)

تابش خورشیدی جهانی (GSR) یکی از پرکاربردترین کنش‌گرها در بسیاری از زمینه‌های مهندسی کشاورزی،‌ هواشناسی و آب‌شناسی است. در این پژوهش، از یک مدل شبکه عصبی مصنوعی برای برآورد تابش خورشیدی کل رسیده استفاده شد و یافته‌های برآمده از آن با یافته‌‌های مدل آنگستروم به‌منزلة یکی از فراگیر ترین روش‌های برآورد تابش خورشیدی مقایسه مورد سنجش قرار گرفت. برای این کار داده‌های روزانه برخی متغیرهای اقلیمی و هواشناسی بنیادین و نشان‌‌گذار بر تابش خورشیدی ایستگاه همدیدی (سینوپتیک) تبریز در دوره آماری 5 ساله (1380- 1384) درحکم پارامترهای درون داد شبکه عصبی به‌کار گرفته شد. دست‌‌آوردها نشان داد که اندازه RMSE، MBE و rبرای ساختار 1-11-9 برپایه الگوریتم آموزشی پخشیدگی به پس، یکی پس از دیگری، برابر 3/3 ژول بر سانتی‌‌متر مربع بر روز، 134 ژول بر سانتی‌‌متر مربع بر روز و 905/0 به‌دست آمد. روی‌‌هم‌‌رفته، سنجش دست‌‌آوردهای شبکه عصبی با دست‌‌آوردهای مدل آنگستروم و داده‌‌های دیده‌‌بانی شده، نشانگر برتری معنی‌‌دار مدل شبکه عصبی نسبت به روش آنگستروم است. لذا، برای برآورد تابش کل خورشیدی، روش پیشنهادی می‌تواند جایگزین درخوری برای روش‌هایی مانند مدل آنگستروم باشد.