ارزیابی پایداری عملکرد و سایر صفات مهم ژنوتیپ‌های پیاز روز کوتاه در مناطق جنوب ایران با استفاده ازروش گرافیکی GGE biplot

پایداری عملکرد و سایر صفات مهم هشت ژنوتیپ­ پیاز روز­کوتاه (پیاز اصلاح­شده بهبهان، توده محلی بهبهان، توده محلی پادوک، توده محلی رامهرمز، توده محلی برازجان، توده محلی ایرانشهر و ارقام تگزاس­ارلی­گرانو و پریماورا) با استفاده ازطرح بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه­های تحقیقات کشاورزی بهبهان، میناب و ایرانشهر به­مدت دو سال زراعی (93-1391) مطالعه گردید. برای مطالعه اثر متقابل ژنوتیپ در محیط از روش  GGE biplotاستفاده گردید. ارزیابی عملکرد کل ژنوتیپ­ها به­روش نمودار چند­ضلعی مشخص نمود که هر منطقه به­منزله یک محیط بزرگ تلقی می­شود. در منطقه ایرانشهر رقم پریماورا، در منطقه بهبهان رقم تگزاس­ارلی­گرانو و در منطقه میناب توده محلی برازجان برترین ژنوتیپ­ها بودند. بر خلاف عملکرد کل، از نظر عملکرد قابل­فروش دو منطقه ایرانشهر و میناب، به­دلیل شباهت نتایج در یک محیط کلان قرار گرفتند. نتایج بهبهان با دو منطقه مزبور متفاوت بود و در یک محیط کلان دیگر قرار گرفت. براساس نمودار ایده­آل، ایرانشهر منطقه ­ایده­آل برای پدیده بولتینگ تلقی گردید. برای صفات عملکرد کل و قابل­فروش، بهبهان ایده­آل­ترین محیط شناخته شد. میناب محیط ایده‌آلی برای دوقلویی بود. برای درصد ماده خشک سوخ، بهبهان و ایرانشهر مناطق ایده­آلی تلقی گردیدند. نتایج ارزیابی ژنوتیپ­ها با نمودار محیط متوسط مشخص نمود، بر اساس دو مقوله عملکرد کل و پایداری، رقم تگزاس­ارلی­گرانو برترین ژنوتیپ بود. از نظر عملکرد قابل­فروش، مقاومت به بولتینگ و دوقلویی و پایداری این صفات رقم پریماورا بهترین ژنوتیپ بود.