ارزیابی کیفیت سیستم توسعۀ استعداد فوتبال ایران

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی کیفیت سیستم توسعۀ استعداد فوتبال ایران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعۀ آماری پژوهش شامل مربیان، بازیکنان، استادان دانشگاه (فعال در حوزۀ فوتبال)، پیشکسوتان، مدیران و داوران فوتبال ایران و نمونۀ آماری شامل 253 نفر بود که به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامۀ ارزیابی سیستم توسعۀ استعداد روجر و همکاران (2010) استفاده شد که پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 0/87 به‌دست آمد و روایی صوری آن توسط استادان مدیریت ورزشی تأیید و روایی سازۀ آن از طریق تحلیل عاملی بررسی شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی در قالب نرم‌افزارهای AMOS23 و SPSS22 استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که در بین ابعاد سیستم استعدادیابی فوتبال، به‌ترتیب، ساختار، فرایند و نتایج بیشترین نقش را داشته‌اند و هر سه بعد با میزان مطلوب فاصله داشتند. با توجه به نتایج پیشنهاد می‌شود که مدیران و مسئولان برای بهبود وضعیت استعدادیابی فوتبال ایران، هدف‌گذاری، داشتن چشم‌انداز و برنامه‌هایی برای رسیدن به اهداف را مدنظر قرار دهند.