استفاده از تعیین وضعیت ویتامین D به عنوان یک شاخص تعیین کننده سندروم متابولیک: مطالعه مورد –شاهدی

سابقه و هدف: مطالعات به نقش ویتامین D در التهاب و تاثیرش بر سندروم متابولیک اشاره داشته اند. این مطالعه جهت ارزیابی وضعیت ویتامین D در زنان غیر یائسه دارای سندروم متابولیک انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه مورد- شاهدی در پاییز و زمستان 1388 انجام شد. از 375 زن دارای دور کمر 88 ≤سانتی‌متر 100 نفر با شاخص‌های NCEP/ATP III انتخاب شدند. 100 زن همسان بدون سندروم متابولیک گروه شاهد شد. ارزیابی آنتروپومتریک و آزمایشگاهی، اندازه‌گیری نسبت دور کمر به دور باسن، شاخص توده بدن، مدل هموستازی مقاومت به انسولین و توده چربی انجام شد. یافته‌ها: BMI، دور کمر و FM زنان مبتلا به سندروم متابولیک (MeS) بالاتر و مقدار استیوکلسین سرمی به صورت معنی‌داری کمتر بود. تفاوت غلظت سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D، هورمون پارا تیرویید intact معنی‌دار نبود. غلظت hsCRP در MeS به‌طور معنی‌دار بالاتر از کنترل بود (001/0< P)، و بعد از کنترل BMI (011/0=P)، WC (014/0=P) و FM (005/0= P) معنی‌دار ماند. مقایسه افراد مبتلا به مقاومت انسولین (4/2> HOMA-IR) نشان داد که فاکتور hsCRP در MeS بالاتر از کنترل (001/0=P) است. با طبقه بندی اطلاعات بر اساس وضعیت ویتامین D، غلظت گلوکز پلاسمای MeS مبتلا به کمبود ویتامین D در مقایسه با MeS عدم کفایت یا کفایت ویتامین D به طور معنی‌داری بالاتر بود (001/0< P). WC و WHR تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه گیری: 25(OH)D عامل پیشگویی کننده گلوکز پلاسما و hsCRP بود. وضعیت ویتامین D فاکتور تعیین کننده التهاب سیستمیک و اختلال متابولیک مربوط به MeS است. واژگان کلیدی: سندروم متابولیک، (OH)D25، التهاب سیستمیک