اصلاح و افزایش کارایی غشای فرافیلتری پلی‌وینیل کلرید با پیوندزنی پلی‌استیرن سولفون‌دارشده

فرضیه: در این پژوهش، اصلاح غشای فرافیلتری پلی‌وینیل کلرید (PVC) انجام و از غشای اصلاح‌شده در فرایند فرافیلترکردن جداسازی آب و روغن استفاده شد.روش‌ها: ابتدا، PVC با سدیم هیدروکسید هیدروکلرزدایی شد. سپس، PVC هیدروکلرزدایی‌شده (DHPVC) با مونومر استیرن پیوندزده شد و در مرحله آخر با سولفوریک اسید، استیرن پیوندی سولفون‌دار شد. افزون بر ساخت غشای بر پایه PVC و DHPVC، غشاهای فرافیلتری از پلی‌وینیل کلرید پیوندخورده با استیرن و نیز سولفون‌دارشده، با روش جدایی فاز ساخته شدند و ارزیابی غشاهای ساخته‌شده با آزمون‌های طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) و شار عبور آب خالص، تعیین میانگین اندازه منفذ‌ها، مقدار تخلخل و زاویه تماس آب انجام شد.یافته‌ها: وجود گروه‌های عاملی پیوندخورده با طیف‌های FTIR تأیید شد. عکس‌های SEM نشان داد، تمام غشاها دارای منفذهای انگشتی‌شکل بودند و تفاوت در شکل منفذها به‌دلیل ناپایداری ترمودینامیکی و گرانروی محلول پلیمری بود. غشای سولفون‌دارشده به‌دلیل آب‌دوستی بیشتر پلیمر، افزایش چشمگیری در اندازه منفذ‌های غشا و شار آب خالص نسبت به سایر غشاهای نشان داد. غشای DHPVC به‌دلیل جداشدن کلر به‌عنوان عاملی آب‌گریز دارای کمترین زاویه تماس آب با سطح غشا بود. اما، برای سایر غشاها، تفاوت چندانی در زاویه تماس دیده نشد که می‌توان آن را به زبری سطح غشاها مرتبط دانست. در ادامه، آزمون‌های جداسازی آب و روغن به‌وسیله غشاها انجام شد. غشاهای اصلاح‌شده در جداسازی آب و روغن عملکرد خوبی را  نشان دادند. همچنین گرفتگی کمتری نسبت به غشای پایه PVC داشتند. مقدار پس‌زنی ذرات نفت برای تمام غشاها به‌جز غشای سولفون‌دارشده %100 بود. در غشا سولفون‌دارشده به‌دلیل بزرگ‌تربودن اندازه منفذ و افزایش بسیار زیاد شار، مقدار پس‌زنی ذرات نفت کاهش یافت.